آمریکا هیچ غلطی نمی کند، آن ها خودشان هستند که مرتبا غلط پشت غلط می کنند و حالا به دست و پا افتاده‌اند که چه کنند و چگونه از سِیلی که ممکن است موجودیت آن ها را بشوید و با خود ببرد، در امان بمانند.

اکنون می بینند که آمریکا چه غلط هایی می تواند بکند.

یک کمپانی بزرگ جهانی را نمی توان یافت که جرأت کند به داد و ستد با رژیم ایران ادامه دهد.

بسیاری از کشورهایی نیز که با آمریکا تجارت دارند، گفته اند "چشم، ما از این پس نفت ایران را خریدار نیستیم".

صادرات نفت ایران دست کم پنجاه درصد کاهش خواهد یافت.

روسیه و عربستان نیز به عنوان دو ابرقدرت نفتی، دم در ایستاده اند و به مشتریان جهانی می گویند: "نترسید، ما با شما هستیم، هر چقدر نفت لازم دارید، ما به شما می فروشیم".

اروپا مرتبا معلق زد تا شاید بتواند راهی برای گریز از تحریم‌ها بیابد.
کف دستشان مو در آورد و دماغشان به سنگ خورد و راهی نیافتند.

تنها کاری که توانستند بکنند، آن بود که اعلامیه دادند تا به آمریکا بگویند "بدکاری کردید، برگردید و جبران کنید!"

سران رژیم در تهران، حالا چه کنند؟

سخت به هم افتاده اند و به سر و کله هم می زنند، و هریک دیگری را به مسئولیت این مصیبت متهم می سازد و سپر بلا جستجو می کنند.

تهدید می کنند که به اصطلاح "اخلالگران اقتصادی" را اعدام خواهند کرد.

خوب، به فرض اعدام هم کردید، چه دردی دوا می شود؟

اصلا واژه "اخلالگر اقتصادی" را از کجا آورده اید؟

اصلا، خود رژیم، کل رژیم، اخلالگر اقتصادی است. شما کجا بدنبالش می‌گردید؟

حتی اگر چیزی از اسلام و شریعت می دانید، مسلما از اقتصاد و مملکتداری بویی نبرده اید.

واویلا شده است! در این هیر و بیر بی پولی و ازسرگیری تحریم ها، ملت هم بپاخاسته است.

مردم فریاد می زنند "آخوند برو گم شو"!

ولی آخوند ها کجا می توانند بروند و گم شوند؟

به آمریکای جهانخوار پناه ببرند؟

از کانادا تقاضای پناهندگی کنند؟

روسیه آن ها را می پذیرد؟

چین به آن ها پناه می دهد؟

می‌ماند سوریه و یمن، و هیچ جای دیگر.

حتی در عراق هم راهشان نمی دهند و حیاط خلوتی برایشان باقی نمانده است.

به ماتم نشسته اند، عزا گرفته اند و سر در گریبان فرو برده و با خود می گویند "خدایا عجب غلطی کردیم"!