به موازات تحرک نظامی روسیه،ایران و نیروهای بشار اسد برای حمله به استان ادلب در شمال غرب سوریه،تحرکات سیاسی گسترده ای براساس منافع هر یک از کشورهای منطقه و جهان در حال انجام است.این تحرکات می تواند به شکل گیری ائتلاف های جدید یا خدشه وارد شدن بر ائتلاف های گذشته ظاهر شود.در این میان دیدار جیمز جفری سفیر سابق امریکا در آنکارا و بغداد و فرستاده ویژه ایالات متحده در امور سوریه با خلوصی آکار وزیر دفاع ترکیه از اهمیت خاصی برخوردار است.

برای هر دو کشور امریکا و ترکیه،نبرد ادلب از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.هر دو کشور با دیدی متفاوت از روسیه و ایران به جنگ در این منطقه نگاه می کنند.ترکیه نگران است که حمله گسترده ایران،روسیه و بشار اسد به ادلب،به یک فاجعه بزرگ انسانی منجر شود که در پی آن هزاران نفر از ساکنین این مناطق راهی مرز سوریه با ترکیه شوند.ترکیه اکنون نزدیک به سه میلیون پناهنده سوری را در خود جای داده است و افکار عمومی مردم ترکیه بر ضد پذیرش پناهندگان سوری است.در روزهای اخیر هاشتاگی از سوی احزاب مخالف دولت در ترکیه رواج یافت که از پناهندگان سوری می خواهد هر چه زودتر خاک ترکیه را ترک کنند.

از سوی دیگر ترکیه معتقد است که همه گروه های مسلح در ادلب،آنطور که روسیه و ایران می گویند،تروریست نیستند.بخش بزرگی از این نیروها به «ارتش آزاد»سوریه تعلق دارند که مورد حمایت این کشورهستند.در میان آنها، تنها گروه «جیش العزه» به تروریست ها تعلق دارد که ائتلافی از گروه های وابسته به جبهه النصره و احرار شام هستند و با این نام جدید در منطقه ادلب فعال هستند.

نگرانی دیگر ترکیه در منطقه ادلب این است که ایران،روسیه و نیروهای بشار اسد با این حمله می خواهند خود را به مرز ترکیه برسانند و تأثیرگذاری این کشور را بر فرآیند امور در سوریه کاهش دهند.این حمله همچنین می تواند تأثیر گذاری رژیم بشار بر مناطق مرزی ترکیه را بالا ببرد و به اهرم فشاری بر ضد آنکارا تبدیل شود.

اما از همه مهمتر،هدف ایران و بشار اسد از جنگ ادلب،نابود کردن فرآیند سیاسی براساس توافقات ژنو است که به اپوزسیون سوریه حق مشارکت در فرآیند سیاسی اعطا می کند.ایران و بشار اسد هیچ تمایلی به تقسیم قدرت با دیگر گروه های سیاسی ندارند و با بهانه حمله به تروریست ها،می خواهند آخرین بقایای ارتش آزاد سوریه را نابود کرده،کل منطقه غربی و شمال سوریه را در اختیار بگیرند.از نظر ارتباطی،ایران و بشار اسد تلاش می کنند راه های دو استان لاذقیه و حماه با حلب را از طریق ادلب احیا کنند و از نظر نظامی مناطق «ریف» لاذقیه و حماه را از تیررس مخالفان خارج کنند.

از نظر ترکیه،جنگ ادلب مغایر با تفاهماتی است که بین این کشور و ایران و روسیه در «آستانه 9» در کشور قزاقستان اتخاذ شد و به توافقنامه «کاهش نزاع ها» معروف شد.براساس این توافق،از اواخر فروردین 1396،آتش بس در مناطق مختلف سوریه به شکل مرحله ای و از منطقه ای به منطقه دیگر با ضمانت سه کشور روسیه،ایران و ترکیه اجرا می شود.هدف این بود که اگر نمی توان در تمام سوریه آتش بس ایجاد کرد،بهتر است آن را به صورت منطقه ای آغاز کرد و سپس به تمام کشور تعمیم داد.اکنون آماده شدن برای جنگ ادلب از سوی روسیه،ایران و بشار اسد،زیر پا گذاشتن تمام تفاهمات مربوط به این موضوع محسوب می شود و ترکیه نمی تواند نسبت به این موضوع ساکت بماند.

اما ترکیه به جای جنگ،راه حل دیگری برای ادلب دارد.دولت آنکارا مایل است موضوع تمرکز افراد مسلح در استان ادلب را همانند دو تجربه مناطق «درع فرات» و «غصن زیتون» حل کند.در این دو تجربه افراد مسلح از این مناطق خارج شدند بدون اینکه به شهروندان عادی آسیبی برسد.اکنون و در اولین گام،ترکیه موفق شد حمله به ادلب را تا بعد از اجلاس سران ایران،روسیه و ترکیه در تهران،به عقب بیاندازد.در روزهای اخیر شاهد تحرک مقام های ایرانی و ترک و سفرهای دو جانبه آنها بودیم.تحرکی که در نهایت به سفر محمدجواد ظریف به دمشق منتهی شد و بر تعویق حمله به ادلب تا بعد از اجلاس تهران تمرکز داشت.

در آن سوی ماجرا،ایالات متحده امریکا تقریبا دیدگاه های شبیه به ترکیه درباره جنگ ادلب دارد،اگرچه تشکیل منطقه ویژه کردها در شرق فرات،همچنان از عمده ترین نکات اختلاف میان دو طرف به حساب می آید.اما در جنگ ادلب امریکا از این بیم دارد که بشار اسد یک بار دیگر از سلاح شیمیائی بر ضد شهروندان خود استفاده کند،واقعه ای که هم اکنون روس ها برای آن زمینه چینی می کنند.رسانه های روسی در روزهای گذشته به نقل از مقامات آن کشور نوشتند که مخالفان بشار اسد برای انجام یک «حمله شیمیائی» آماده می شوند!این خبر بلافاصله واکنش جیمز ماتیس وزیر دفاع امریکا را به همراه داشت که به وضوح اعلام کرد؛تنها بشار اسد است که از این سلاح ها را دارد و با تأکید سازمان های اطلاعاتی امریکا،مخالفان در سوریه از چنین سلاحی برخوردار نیستند.

نگرانی دیگر امریکا این است که جنگ ادلب بهانه جدیدی خواهد شد تا نیروهای ایرانی همچنان در سوریه باقی بمانند.چند ماهی است که دولت امریکا فشار سختی را برای خروج این نیروها از سوریه آغاز کرده است و برخلاف وعده های ظاهری روسیه درباره اخراج این نیروها از سوریه،مقامات کرملین مایل هستند سپاه پاسداران و شبه نظامیان تابع آنها را یک بار دیگر و این بار در جنگ ادلب به کار گیرد.امریکا با ناامیدی از وعده های روسیه،مایل است بیشتر در سوریه دخالت کند.دخالتی که طبق ارزیابی روس ها تا سطح باز گشودن یک جبهه جدید بر ضد بشار اسد پیش خواهد رفت.روز چهارشنبه گذشته آناتولی آنتونف سفیر روسیه در واشنگتن با مقامات امریکائی دیدار کرد و به شدت نسبت به حمله امریکا بر ضد بشار اسد هشدار داد.

اکنون جنگ ادلب، ترکیه و امریکا را بار دیگر در یک محور قرار داده و ایران و روسیه را در محور مقابل.در شرایط فعلی،اگر روسیه و ایران گوش شنوائی برای حرف هائی ترکیه نداشته باشند،ترکیه آماده است برای دفاع از منافع خود گزینه های دیگری را بررسی کند.دیدار جیمز جفری فرستاده ویژه امریکا در امور سوریه با خلوصی آکار وزیر دفاع ترکیه در آنکارا و تماس تلفنی مایک پمپئو با چاوش اوغلو بر روی این گزینه ها متمرکز شد.با این وجود جمهوری اسلامی به هیچ وجه مایل نیست که ترکیه از ائتلاف سه گانه خارج شود،به همین دلیل حمله به ادلب را تا بعد از اجلاس سران سه کشور در تهران موکول کرده است.اما روسیه بخشی از حملات هوائی خود را به ادلب آغاز کرد و ترکیه بلافاصله نیروهای ویژه خود را در مناطق مرزی خود با ادلب مستقر کرد.برخی معتقدند که این نیروها برای حفاظت از نوار مرزی ترکیه با ادلب در صورت هجوم پناهندگان سوری به این مناطق است و برخی دیگر از کارشناسان امور منطقه عقیده دارند که این نیروها برای رویاروئی با ارتش بشار اسد و شبه نظامیان تابع آن است.در هر دو حالت به نظر می رسد که ترکیه به شدت درگیر وضعیت جنگی ادلب شده و دیگر ترکیه خود را متعهد به پیمان نامه «کاهش نزاع ها» بعد از آنکه این توافق توسط روسیه،ایران و بشار اسد نقض شد،نمی داند.

این مقاله در سایت الشرق الاوسط فارسی منتشر شده است