یادداشتی از جیسون رضاییان در روزنامه واشنگتن پست
صدای آمریکا - روابط آمریکا و ایران در ۱۳ آبان ۱۳۵۸ برای همیشه تغییر کرد. آن روز صدها دانشجو سفارت آمریکا در تهران را اشغال کرده و ۵۲ دیپلمات آمریکایی را برای ۴۴۴ روز گروگان گرفتند.
دولت ترامپ آگاهانه روز ۱۳ آبان را برای اعمال دوباره تحریم های اقتصادی بر جمهوری اسلامی در نظر گرفته است. از روز یکشنبه، فروش نفت ایران تقلیل خواهد یافت، مبادلات مالی بین المللی احتمالا به نقطه توقف می رسد و مردم عادی ایران به تقلای خود برای نجات از حمله ای دو طرفه ادامه خواهند داد. نجات از رژیمی که به آمال شان بهایی نمی دهد و دولتی در آمریکا که عزم خود را برای سخت کردن زندگی شان جزم کرده است.
چهار دهه تحریم نتوانسته است رفتار ایران را به شکلی بنیادی تغییر بدهد. احتمالا این بار نیز چنین نخواهد شد.
اگر هدف ما آزاد کردن ایران از استبداد ملاها است، رویکردی کاملا تازه لازم است. دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهوری که مدعی است تاجری بی همتا است باید از این فرصت استفاده ببرد. او باید راه تجارت نامحدود با ایران را باز کند.
تعامل اقتصادی بزرگترین امکانات بالقوه را برای تضعیف رهبران ایران فراهم می کند. این رویکرد ضمن توانمند کردن طبقه کارآفرین مستقل در ایران، مروج منافع اقتصادی ایالات متحده است.
تمام آنچه آمریکا در برابر ایران از زمان دولت ریگان انجام داده است، دست بخش خصوصی ایران را بسته و از اثرگذاری اش به عنوان نیروی فرهنگی و اقتصادی کاسته است. نمی توان با تلاش برای نابودی اقتصاد ایران از جامعه مدنی حمایت کرد.
تجارت با ایران فرصت های شغلی بیشتری را در ایالات متحده ایجاد می کند و صادرات آمریکا را افزایش می دهد.
دونالد ترامپ می تواند به تهران بگوید ایرانی ها آزادند با ما تجارت کنند، اگر حکومت به خصیصه های مخرب خود مانند گروگان گرفتن اتباع خارجی پایان بدهد.
تغییر رفتارهای بد از طریق روابط تجاری حتی با دشمنان دیرین، استراتژی موثرتری بوده است. روابط قوی آمریکا با ویتنام یکی از این نمونه ها است.
رژیم ایران هر چقدر هم نفرت انگیز باشد، کشورهایی آماده تجارت با آن هستند.
مطالب بیشتر در سایت صدای آمریکا
تاجران ایرانی همیشه به روابط با چین و روسیه به عنوان امری موقت نگاه می کنند تا روز روابط کامل با آمریکا و اروپا سر برسد.
بازار آزاد و حمایت از بخش های خصوصی به ضرر خودکامه هاست. این اقدامات تضمینی بر دموکراسی نیست، اما می تواند راهی موثرتر از تحریم ها باشد.
واشنگتن پیش از آن که تهران بیش از پیش به مسکو و پکن نزدیک شود، باید تجارت با ایران را از سر بگیرد.
