از ساعاتی پیش، دور دوم تحریم های امریکا علیه ج.ا. اجرایی شد. مایک پمپئو، وزیر خارجه ی امریکا، از فشار «حداکثری اقتصادی» علیه ج.ا. سخن گفت. او اظهار داشت که ج.ا. باید میان دو گزینه ی موجود یکی را انتخاب کند:
تغییر دادن فعالیت های بدخیم خود، که شامل تروریسم و دستیابی به سلاح هسته ای می شود،
یا
فروپاشی اقتصادی.
آن چه پمپئو می گوید، بر خلاف گفته های مسوولان جمهوری اسلامی، بسیار جدی و انجام شدنی ست. غیر از ۲۰ کشوری که خرید نفت از ایران را کلا قطع کرده اند، حتی کشورهای معاف شده از این تحریم، خرید نفت از ایران را به حداقل رسانده اند.
دور زدن تحریم ها و تجارت پنهان با ج.ا.، عواقب سنگینی برای متخلفین دارد که باعث می شود کمتر کشوری چنین ریسکی بکند.
پمپئو حتی گامی فراتر نهاده و شخص قاسم سلیمانی را متهم به قتل امریکایی ها کرده است. او گفته، دست های قاسم سلیمانی به خون امریکایی ها آغشته است.
در کنار این تهدیدات واقعی و انجام شدنی، دلقک حاکم بر خراسان، سید احمد علم الهدی، شعارهای حسینی صادر کرده و گفته است: یزید! همه چیز تو را کوچک دیدم! همه چیزت ناچیز است و تو هیچ و پوچ هستی!
البته علم الهدی باید بداند که امروز مردم ایران، امریکا را یزید نمی دانند، بلکه حاکمان ج.ا. را یزید و بدتر از یزید می دانند و تا اینجا هم جز چپ های کرک و پشم ریخته، ندیده ایم کسی از فشاری که امریکا بر این نظام شوم وارد می کند شکایت کند و مردم هم دندان خشم بر جگر خسته بسته اند و فشارهای کمرشکن اقتصادی را با آرزوی سرنگونی ج.ا. تحمل می کنند.
مردم می دانند که حکومت تنها به دو صورت می تواند تحت فشار جدی و سرنگون کننده قرار گیرد و تن به تسلیم بین المللی بدهد:
با فشار تحریم و محاصره ی اقتصادی
یا
با حمله ی نظامی و زدن و کشتن نابود کردن کشور.
امریکا فعلا راه اول را انتخاب کرده است. این کار، می تواند فرصتی ایجاد کند برای ما، تا دست در دست هم، حکومت از هم پاشیده اسلامی را به گورستان تاریخ بفرستیم. ما انتظار تغییر حکومت توسط امریکا نداریم، ولی می توانیم از موقعیتی که جدال جهانی با حکومت اسلامی به وجود آورده برای سرنگونی آن بهره بگیریم.
باید این را در ذهن داشته باشیم که شاید چنین موقعیت های مناسبی هرگز تکرار نشود و کار نابود کردن حکومت اسلامی، به سال های دیگر موکول شود.
