آقایان اپوزیسیون!
بفرمایید! بهترین شرایط برای انقلاب کردن به وجود آمده است:
۱- چهل سال تمام، حکومت اسلامی، خون مردم را مکیده و همه را از فقیر و غنی جان به لب کرده است.
۲- با نهایت نفرت و کین، بر سر اهل قلم و متفکران دگر اندیش کوبیده و زبان آن ها را بریده.
۳- مغزهای کشورمان را فراری داده و فرزندان ایران را به خدمت خارجی ها در آورده.
۴- جهل و خرافات را تا حد نهایت با وسایل ارتباط جمعی اش رواج داده. آخرین آن ها، موفقیت در به راه انداختن جمعیت میلیونی با پای پیاده به طرف کربلا بوده که این فاجعه را همگی به چشم دیده ایم.
۵- جنبش های دانشجویی را تبدیل به جنبش های نامه نگارانه با ۴۰۰ - ۵۰۰ امضا و روده درازی های دانشجویی کرده.
۶- غارت و چپاول ثروت های کشور را به اوج رسانده و ایران ما را شخم زده.
۷- دنیا را نا آرام کرده و کشورهایی که به طور طبیعی با ما مساله ای نداشته اند، به مقابله با ما بر انگیخته.
..............
اکنون، ایالات متحده امریکا، با تنها راهی که به خونریزی و کشتار و تخریب منتهی نمی شود، یعنی تحریم های جدی تجاری و اقتصادی، جمهوری نکبت و فلاکت را تحت محاصره ی خود در آورده، و از فشار اقتصادی، به جای فشار جنگی، برای به زانو در آوردن حکام شرور اسلامی بهره گرفته است.
اگر شما آقایان اپوزیسیون، «واقعا» اهل انقلاب کردن و دگرگون کردن حاکمیت اسلامی هستید، اکنون نوبت شماست.
اگر توقع ندارید که کشورهای خارجی بیایند و برای شما حکومت گل و بلبل به ارمغان بیاورند، لطف کنید آستین ها را «همین امروز» که جمهوری اسلامی، تحت شدیدترین فشارهای داخلی و خارجی قرار دارد، بالا بزنید و «عملا» کاری کنید.
چهل سال تمام حرف زده اید و نظر صادر کرده اید، اکنون وقت عمل است و به ثمر نشاندن آن «حرف ها و وعده ها و آرزوهای زیبا».
اگر امروز کاری نکنید و کاری از پیش نبرید، فردا که دولت امریکا عوض شد و کشتیبان را سیاستی دیگر آمد، خیلی برای «انقلاب کردن» دیر خواهد شد.
برای انقلاب کردن و مثمر ثمر بودن هم کار خاصی لازم نیست انجام دهید و مثلا خدای نکرده خود را به خطر بیندازید و به ایران بازگردید:
کافی ست تا در همین خارج از کشور، دست در دست هم نهید و برای بر انداختن حکومت جور، با هم یکی شوید.
مقاله و حرف، در باره ی ضرورت «عمل هماهنگ و جمعی» به اندازه ی کافی نوشته شده و زده شده. شما هم مانند امریکا که برای برقراری تحریم ها، با تمام کشورهای دارای منافع مشترک وارد گفت و گو شد، با گروه های مخالف جمهوری اسلامی، وارد گفت و گوی مستقیم شوید.
کینه و عداوت و نظر مخالف تان را دستکم «الان» کنار بگذارید و چند وقتی از تخلیه ی «خشم مقدس» تان نسبت به مسائل نظام شاهنشاهی و سرنگون کردن دولت مصدق و نحوه ی حکومت رضا شاه خودداری کنید، و به سرنوشت ایران و آینده ی ایرانیان فکر کنید.
اگر این کار را نکنید، و موقعیت تغییر، در آرامش نسبی از دست برود و ماشین جنگی جهان علیه ج.ا. به راه بیفتد و خشک و تر را با هم بسوزاند، لطفا تقصیر را به گردن امریکا و اسراییل و گروه های مخالف تان نیندازید و انگشت اشاره تان را به طرف خودتان بگیرید.
اگر «واقعا» می خواهید کاری بکنید، بفرمایید، این گوی و این میدان!
