در حقیقت این دو اعتصاب که حلقه دیگری از زنجیره اعتراضات سراسری یکسال گذشته از جمله اعتراض کارگران کارخانه ها و تولیدی های مختلف، معلمان، کامیون داران، کشاورزان و تراکتورداران اصفهان، سپرده گذاران و مال باختگان، آسیب دیدگان آلودگی محیط زیست، پرستاران، بازنشستگان، بازاریان و مغازه داران را تشکیل می دهد، نوید بخش تکامل اعتراضات صنفی به مبارزات سیاسی است.

ویژه گی دیگر این دو اعتصاب مانند اعتصاب سراسری معلمان، فاصله آن از جناحهای حکومت و استقلال صنفی و سیاسی کامل آن است. امری که درگذشته کمتر سابقه داشت و به همین علت نیز با وجود وسعت و گستردگی و دوام اعتصابات، از سوی جناحهای متصل به حاکمیت نادیده گرفته شد.

در اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه و فولاد اهواز همچنین ابعاد بی سابقه فقر و درماندگی اقتصادی زحمتکشان، دره عمیق بین فقر و ثروت، فساد ناشی از سیاست ناکارآمد واگذاری شرکت های تولیدی به وابستگان نظام، تحت عنوان خصوصی سازی، بیش از گذشته عیان شد و کارگرانی که ماه ها حقوق ناچیز ماهانه خود را دریافت نکرده اند شعار سر دادند که "این همه بی عدالتی، هرگز ندیده ملتی".

اگرچه پاسخ این اعتراض های حق طلبانه و مسالمت آمیز از سوی حکومت جمهوری اسلامی همچون گذشته بازداشت و احضار بیست نفر از کارگران و نمایندگان شورای آنها از جمله اسماعیل بخشی، سپیده قلیان، محسن آرمند، حسن فاضلی و محمد خنیفری بود، اما از تجربه گرانبهایی در زمینه شکل گیری رهبری جنبش های مدنی پایدار در صفوف مبارزات صنفی و سندیکایی کشور خبر می داد.

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه اعلام کرده که خانواده های اسماعیل بخشی و سپیده قلیان در ملاقات، آن ها را در وضعیتی وخیم مشاهده کرده و متوجه شده اند که متاسفانه هردوی آنها به شدت مضروب و تحت فشارهای جسمی و روحی شدید بوده اند. در همین ارتباط گروهی از کارگران هفت تپه با حمایت و همراهی صدها نفر از مردم شوش در برابر فرمانداری این شهر تجمع و با شعار "کارگر زندانی، آزاد باید گردد" به سیاست سرکوب تشکل های صنفی اعتراض کردند.

ما از این اعتصابات صنفی و خواسته های بحق آنان پشتیبانی می کنیم و بر این باوریم که جمهوری اسلامی به سبب ناکارآمدی و سیاست های داخلی و خارجی مغایر با منافع ملی و فساد نهادینه در سرتاپای ساختار آن، نه تنها نمی خواهد بلکه نمی تواند اوضاع آشفته اقتصادی و سیاسی کشور را سامان دهد. بنابراین برای جلوگیری از فروپاشی اجتماعی بیشتر، راهی جز گسترش مبارزات مدنی و سیاسی خشونت پرهیز برای وادارساختن این نظام به تمکین در برابر خواست ملت یعنی کناره گیری مسالمت آمیز از قدرت و گشودن راه برای استقرار نظامی دموکراتیک مبتنی بر رای آزاد مردم و متکی بر موازین جهانی حقوق بشر وجود ندارد.

۱۹ آذر ۱٣۹۷ - ۱۰ دسامبر ۲۰۱٨

حسین علوی

کمال آذری

شهریارآهی

فریدون احمدی

جمشید اسدی

نوشابه امیری

جلال ایجادی

مهران براتی

عصمت بهرامی

سپیده پوراقایی

اصغر جیلو

جمشید خون جوش

احمد رافت

محسن سازگارا

ژیلا سیاسی

کریم شامبیاتی

حسن شریعتمداری

یزدان شهدایی

کاوه شیرزاد

بهزاد کریمی

منوچهر مقصودنیا

عبدالله مهتدی

جمشید نعمتی

عطا هودشتیان