گردن زدن، قطع عضو، و مصلوب کردن احکامی است که دادگاه های سعودی به طور معمول صادر می کنند. اما هیچ کدام باعث نشد کانادا عربستان را تحریم کند.

اما چرا کانادا هرگز نپذیرفت مقام های جمهوری اسلامی ایران را تحریم کند.

ایران بر خلاف سعودی ها متحد اقتصادی کلیدی یا سرمایه ای استراتژیک در خاورمیانه نیست. ریاض بر عکس تهران دستور بمبگذاری سفارتخانه های خارجی و مراکز یهودی را نداده است. عربستان با وجود سابقه دیرینش در تامین افراط گرایی اسلامی کشور عمده حامی تروریسم در جهان نیست.

این تمایز در کانون قطعنامه ای قرار دارد که ژوئن گذشته در پارلمان کانادا با حمایت دولت ترودو تصویب شد و خواهان معرفی سپاه پاسداران به عنوان نهادی تروریستی است. خواستی که دولت کانادا هنوز به آن جامه عمل نپوشانده است.

تهران مستقیما در کشتار صدها هزار سوری همدستی داشته، ده ها هزار تن از شهروندان ایران را اعدام و شکنجه کرده، به توطئه برای بمبگذاری و ترور در کشورهای غربی ادامه داده، و دستش به خون چندین کانادایی آلوده است.

تعامل غرب هیچگاه به تعدیل رفتار ایران منجر نشده است. تهران ممکن است تصور کند اتاوا در نهایت تسلیم شرط و شروط ایران خواهد شد و عطش دولت کانادا برای دیپلماسی بر تعهد به اصول چیره خواهد شد.

تهران باید قاطعانه از این توهم بیرون آورده شود. قرار دادن سریع ایرانیان ناقض حقوق بشر در فهرست های تحریم ها همزمان با اعلام سپاه پاسداران به عنوان نهادی تروریستی گامی مهم و لازم در این راستا خواهد بود.