اعتمادآنلاین | مجتبی حسینی- محمدرضا تاجیک معتقد است که ایران امروز، سرحال نیست تا جایی که هر جمعیت، فرد و نهادی در حال جدا شدن از کارکرد اصلی و ذاتی خود است. کسانی که به مثابه گروه‌های مرجع نقش‌آفرینی می‌کردند به طور فزاینده‌ای در حال مرجعیت‌زدایی هستند و سنت، عرف و فرهنگ دیرینه‌ای که روحی زیبا به جامعه می‌داد اندک اندک در حال از دست دادن زیبایی خود است.

محمدرضا تاجیک برای رفع این ناخوش‌احوالی یک راه‌حل دارد: «اکنون زمان درنگ- به معنی تامل و توقف نقادانه- است. معتقدم اگر باید زمانی را برای درنگ در نظر بگیریم، آن زمان هم‌اکنون است. هم‌اکنون باید به نقد آگاهانه و شجاعانه از خود بپردازیم. هم‌اکنون باید محاسبه نفس داشته باشیم و ببینیم که در این مسیر کجا بیراهه، کج‌راهه و کجا درست رفته‌ایم.» اشاره او به نابسامانی‌های ذهنی موجود در فضای عمومی و سیاسی کشور است. در تحلیل شرایط جاری کشور می‌گوید: «میان واقعیت زندگی روزمره مردم و یوتوپی‌هایی که قرار بود به صورت هتروتوپیا عمل کند، شکاف عمیقی وجود دارد و برای کاهش این فاصله نیازمند یک درنگ تاریخی هستیم.»

او در ادامه هرچند تنها چاره عبور از بحران‌ها و ابربحران‌های جاری را اصلاح‌طلبی اعلام کرد اما در عین حال به این مساله هم اعتراف کرد که برخی از اصلاح‌طلبان و جریان‌های اصلاح‌طلب به نام نامی اصلاح‌طلبی در حال تجارت‌اند. به اعتقاد این استاد دانشگاه، اصلاح‌طلبان باید نقش تاریخی خود را در قبال جامعه ایرانی به درستی ایفا کنند. ایفای درست نقش تاریخی از منظر او چیزی نیست جز اینکه اصلاح‌طلبان از برج عاج گفتمان‌های فربه و زیبا پایین بیایند و پای‌شان را روی زمین بگذارند. به اعتقاد تاجیک رفرمیست‌های سیاسی ایران اگر می‌خواهند بخشی از حل مشکل مردم باشند باید در میان مردم و با مردم حرکت کنند. همین است که در ادامه پیشنهاد می‌دهد تا سران اصلاحات و بازیگران اصلاح‌طلب فاصله بیشتر شده با دولت مستقر را حفظ کنند و با حسن روحانی و دولت اعتدال، نقادانه رفتار کنند. او البته نقدهای جدی‌ای هم به جامعه روشنفکری دارد تا جایی که صریح و بدون لکنت زبان می گوید: «جامعه روشنفکری ایران در تعطیلات تاریخی به سر می‌برد.»