سنبه پر زور است، و عقل می گوید که باید کوتاه آمد. ظریف می داند که با هواپیمای اسباب بازی، از ناو هواپیمابری که یک شهر با ۵۰۰۰ جمعیت است عکس گرفتن راه به جایی نمی برد و اگر قدرتنمایی شود فاتحه ی جمهوری اسلامی را باید خواند.
به خاطر همین او را به امریکا می فرستند تا از در مصالحه در آید؛ آن هم چه مصالحه ای! مبادله ی چند امریکایی به گروگان گرفته شده با چند «جمهوری اسلامی چیِ» خلافکار! کاری که با اسیران جنگی می کنند!
اما چرا ظریف؟!
آیا فرستادن او -این بار با نیش بسته- به امریکا عقلانی ست؟ یعنی امریکا دو بار از یک سوراخ گَلِ و گشاد گزیده می شود؟
طبیعی ست جمهوری اسلامی سعی خواهد کرد امریکا را تا دور بعدی انتخابات این کشور بازی دهد بلکه ترامپ نیاید و او نفسی به راحتی بکشد. ولی شواهد حاکی از چیز دیگری ست. به رغم تمام مخالفت های داخلی و بین المللی با شیوه ی چکشی کار ترامپ، احتمال برنده شدن او همچنان زیاد است. ولی جمهوری اسلامی باور دارد که از این ستون به آن ستون فرج است. بنابراین استراتژی فریب و سرِ کار گذاشتن امریکا همچنان مورد استفاده ی جمهوری اسلامی ست.
اگر جمهوری اسلامی واقعا قصد مذاکره -حال از نوع مستقیم و علنی یا غیر مستقیم و پنهان- داشت باید کسی مثل قاسم سلیمانی را -که اختیارات تام دارد و حرف اش حرف است- روانه امریکا می کرد. حالا ظریف می خواهد طبق همان دستورالعمل قبلی با دست پیش بکشد و حاج قاسم با لگد پس بزند.
بعید است این روش، بر دولت ترامپ اثر بگذارد.
ظریف در حد و اندازه ی مذاکره از طرف جمهوری اسلامی نیست. خواننده ای برایم نوشته است: «ظریف! دهان گشادت را ببند و در حد خودت .ر .ر کن! تو کسی هستی که به ده راه ات نمی دهند آن وقت سراغ کدخدا را می گیری؟ ببند دهان پر دروغ ات را که بوی گندش عالم را گرفته است...».
امروز سخنگوی وزارت خارجه امریکا تو دهنی اول را به ظریف زد و گفت:
«تعجب‌آور است که برخی به این فرد متظاهر امکان صحبت با مردم آمریکا می‌دهند».
البته خانم اورتگاس نیک می داند که در سیاست، هیچ امر تعجب آوری وجود ندارد. اگر قرار بر «معامله»ی پر سود باشد، تعجب جهان بر انجام این معامله هیچ اثری نخواهد داشت.
ولی تا اینجای کار، ترامپ نشان داده که منفعت بیشتر را در مهار زدن به دهان کف آلودِ جمهوری اسلامی می بیند و عنان جمهوری اسلامی را تا جایی که منتهی به جنگ نشود خواهد کشید.
به هر حال مساله ی امریکا با ج.ا. -تا جایی که به رهایی ایران از شرّ این حکومت نکبت نینجامد- مساله ی ما نیست. حکومت ذلت و نفرت باید به دست خودِ ما ساقط شود. چشم داشتن به عده ای معامله گر نشان خرد نیست.
