چند روز پیش، بر سر تابلوهای تبلیغاتی که مثلا خواسته بود ابتکاری به خرج دهد و جلب مشتری کند اوضاع کشور متشنج شد و نزدیک بود در این مورد نیز کار به حکم حکومتی و تصمیم رهبری بکشد که گفته شد بابا! «آقا» هزار تا کار دیگه داره! حالا بشینه در مورد بیلبورد شهرداری هم تصمیم بگیره و نظر ش رو در باره ی «بیا بده برو» اعلام کنه؟! پس این همه توو جمهوری اسلامی چیز یاد گرفتین رو کجا می خواین به کار بگیرین!

نتیجه این شد که چند درجه از «آقا» پایین تر در سطوح مدیریتی، یعنی مدیرکل دفتر تبلیغات وزارت ارشاد به مساله «ورود کرد» و فرمود:
«عکس هایی که از بیلبوردها گرفته شده جعلی نیستند».

خب الحمدلله!

نزدیک بود امت حزب اللهی که داشت آماده می شد با امریکایی ها در خلیج فارس وارد جنگ شود، دچار تشتت گردد و نداند باید به سمت خلیج فارس حرکت کند یا به طرف میدان آرژانتین برود که خوشبختانه به خیر گذشت!

فقط من مانده ام در کارِ افکار پلید برخی مسوولان که اینا چی توو مغزشون هست که از هر چیزی برداشت بد می کنند! خاطرتان هست «خط نوشته»ی اسم یکی از روزنامه ها، که مسوولان محترم و آیات عظام و علمای اعلام در آن قر کمر دیده بودند و گرافیست بیچاره مجبور شد با جا به جا کردن برخی قسمت های الفبا، قر کمر تحریک کننده را به شکلی در آورد که جنابان دچار تحریک و احتمالا واجب الغسل نشوند؟ حالا هر چی فکر می کنم اسم روزنامه هه یادم نمی آید (*) از بس که از این جور رخدادها زیاد در کشورمان داشته ایم.

به هر حال، من که مثل بچه ی آدم نشسته بودم زندگی ام را می کردم، با مطالبی که در باره ی بیلبوردهای بی تربیتی خواندم، افکار و جملاتی در ذهن ام درخشیدن گرفت که گفتم اگر آن ها را بنویسم، شاید مسوولان گرامی از آن ها برداشت بد کنند در حالی که اصلا و ابدا من تفکر زشت و بد در سر م جایی ندارد و اصولا این چیزها را بلد نیستم که بخواهم از آن ها استفاده ی بهینه ی سیاسی-ایدئولوژیک کنم!

مثلا شما این جمله ها را بخوانید و ببینید حرف بدی زده ام یا نه! قضاوت با شما: