انسانیت ریشه عمیق خود را از زنان گرفته شاید این بزرگ ترین اشتباه باشد اگر فکر کنیم با محدود کردن و در انزوا قرار دادن ریشه ها شاخه ها به رشد خود ادامه می‌دهند ،اما هر اندازه که ریشه ها پژمرده و ضعیف و ناتوان شوند شاخه ها نیز از دست می روند .زنان باید جایگاه برجسته و والایی را در جوامع خود داشته باشند ،آنها اولین آموزگاران هر جامعه ای محسوب می شوند ،قدرت تأثیر گذرای آنان بر کودکان و حتی مردان بر کسی پوشیده نیست باروری ذهنی و فکری کودکان که از اولین سال‌های کودکی توسط مادر به او القا می شود حتی اگر در آینده بالاترین مقام یک کشور را داشته باشند نمود پیدا می کند و خود را نشان میدهد.
به جرأت می توان گفت که زنان و کودکان اولین و آسان ترین طعمه های قربانی شده حاکمیت ملاین هستند،از آنجاییکه رژیم به هیچیک از پرنسیب های حقوقی و انسانی پایبند نیست بد رفتاری و تحقیر زنان واکنش مقامات برجسته نظام همچون آیت الله منتظری و کروبی را بر انگیخت .
از دخترانی که اوایل انقلاب با جرم های ساده در دام نیروهای مکتبی گرفتارشده و بدون هیچ گناهی به جرم مداوای زخمی اعدام شدند و اکنون زهرا کاظمی و شیرین علم هولی و اکنون زنان در بند همچون نسرین ستوده، نرگس محمدی،آتنا فرقدانی و یا آنهایی که بی صدا خاموش شدند همچون ریحانه جباری و فریناز خسروانی و.... نیز از قربانیان استبداد مذهبی هستند.
مقاومت زنان ایرانی بی نظیر است ،آنها ابتکارات متنوع و رنگارنگ و غافل گیر کننده ای را همچون اعتصاب غذا ، کمک به کودکان کار،رفتن به استادیوم ورزشی با تیپ پسرانه ،برداشتن روسری که خود نماد تحجر فرهنگی است بکار می گیرند تا صدایشان شنیده شود (بالا بردن شال سفید توسط ویدا موحد هنوز هم سرنوشت نا معلومی دارد ) ازآنجايیکه این اعتراض ها برای رژیم غیر قابل پیش بینی است لذا دست به واکنش های هیستریک می زنند.
رژیم‌برای فرار از فشارهای بین الملی زنان سیاسی را در بند های جرایم اجتماعی قرار داده و به مشکلات حاد پزشکی آنها بی تفاوت است تا وزیر خارجه اش با تمام وقاحت در چشم خبرنگاران خارجی بنگرد و بگوید کسی رابخاطر عقاید سیاسی زندانی نمی کنیم،اما در درون زندان زندان بانان به زندانبان القا می کنند که اینجا خدا هم آنتن نمی دهد و قانونی وجود ندارد به عبارتی در جهنم جهنمی دیگر برایشان آفریده اند،و تراژدی اینجاست که در صورت آزادی به خاطر تأثیرات مخرب زندان و بازجویی های غیر انسانی و عرفی و قانونی دیگر زنان سابق نیستند مثلا شلیر حیدری دختر دانشجویی که به خاطر وحشت از بازگشت به زندان به زندگی خود پایان داد.
دریافت جایزه های معتبر بین الملی و دعوت به تریبون های رسمی سیاسی و فرهنگی مثل جایزه نوبل خانم عبادی،جایزه ساخاروف ستوده و پناهی ،جایزه انجمن فیزیک آمریکا برای نرگس محمدی از طرفی پیشگامی زنان ایرانی را به ما نشان میدهد و از طرفی دیگر رسوایی های سیاسی و تاریخی را برای رژیم به ارمغان آورده .
هیراد رستمی
هیراد رستمی
تماس با نگارنده:
