نامه ی سرگشاده ی مفصلی نوشته ام خطاب به سید محمد خاتمی که به دلیل همین تفصیلش در حوصله ی فیس بوک نمی گنجد . اما تا زمانی که جای مناسبی برای انتشار آن پیدا کنم همینجا در فیس بوک نکته هایی از آن را به شکل فشرده و خلاصه برای دوستان میگذارم .
*
آقای خاتمی ! در مقاله تان در گاردین سیاستمداران جهان را دوباره به گفتگو فراخوانده اید . آیا فکر نمی کنید این سیاستمداران اگر از اوضاع کشور ما بدرستی آگاه باشند و زبان فارسی بلد باشند بحق چنین جواب خواهند داد که " کل اگر طبیب بودی سر خود دوا نمودی ! " آخر شما گفتگوی تمدنها را در سازمان ملل مطرح کردی اما موسسه ای را که برای این کار در همین کشور دایر کردی تعطیل کردند . آقا ! شما دو سال پیش طرح آشتی ملی و گفتگوی ملی را مطرح کردی و پاسخت را شنیدی . حالا جهانیان را به گفتگو فرا میخوانی ؟ آخر اول باید حرفت در داخل خریدار داشته باشد و خودت مجبور نباشی از طریق همین روزنامه ی گاردین سخن بگویی تا حرفت خریداری در خارج داشته باشد . تو جایگاهت را در میان شهروندان با میل کردن به سمت حکومت از دست داده ای و در حکومت هم که هیچ جایگاهی نداری و به هیچت هم نمیگیرند مگر زمانی که بخواهند از تو استفاده ای ابزاری بکنند . حالا چه انتظاری داری که حرفت جدی گرفته شود . آقای عزیز ! تو بازی را به زیان خودت و به زیان مردم کشورت زمانی باختی که خودت را از صف شهروندانی که تو را خاتمی کردند جدا کردی و حرفها را به گوش نگرفتی . زمانی که ترسیدی که یک شهروند شجاع و شریف باشی !
جنوب شهری هایی که جنوب شهر را نمی شناسند
