صبح بخیر آقای خنجری!
عکس دیدار ت با آسد علی رو دیدم! مرد حسابی! این چی بود به کمر ت بسته بودی؟! خنجر؟! اونم توو این دوره و زمونه که همه به مسلمونا میگن آدمکش و عقب مونده؟! البته نوکر آسد علی یعنی حسین شریعتمداری از دیدن ات خر غلت زده بود که آی دنیا! بیاید تماشا کنید که رهبر ما، توو قرن بیست و یکم، مستضعف حوثی رو آدم حساب کرده، و نامه اش رو در جا باز کرده، در حالی که نخست وزیر ژاپن رو تحویل نگرفته و یارو نامه اش رو توو پاچه اش کرده. آی ملت! بیاید ببینید جایی که هیچکس اجازه نداره حتی یه خودکار همراش باشه، رهبر ما این مستضعف خنجر به کمر رو بغل دست خودش نشونده! ولی حوثی جون! وقتی آدم از بیابون میره شهر، خوب نیست به خودش خنجر ببنده! ممکنه بگی این رسم ما آدمای وحشی هست! خب اگه اینجور باشه، فردا کسی مثل این یارو که عکسش رو این زیر می بینی بخواد بیاد دیدنِ آقا، چون رسم و رسوم اش اینه باید اینجوری بیاد؟! گیرم هم «آقا» هم حاج حسین از دیدن چنین کسی قند توو دل شون آب بشه!
