لاریجانی در بخشی‌هایی از این نامه جمله‌هایی را نوشته است که نشان می‌دهد ماجرای کشمکش میان این دو بسیار فراتر از دعوای دو ملای حکومتی است. لاریجانی نامه‌اش را با این جمله آغاز کرده است: «چندی است که نمایشی در کشور بر اساس سناریوهای از پیش طراحی‌شده، علیه اینجانب براه افتاده است.» پرسش این است این سناریو را چه کس یا کسانی طراحی کرده و پرسش دوم اینکه این سناریو چه هدفی را دنبال می‌کند؟ آیا هسته سخت قدرت طراح این سناریو است؟ آیا عمر سیاسی لاریجانی به پایان رسیده و او باید تحقیر و از صحنه قدرت حذف شود؟

رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در همان پاراگراف اول نامه خود جمله‌ای را نوشته که بسیار قابل‌تأمل است: «احساس می‌کنم بازی‌های صداوسیما و برخی نهادهای دیگر به نقطه‌ای رسیده است که سکوت در مقابل آن جایز نیست.» بازی‌های صداوسیما؟ یعنی نهادی که کاملاً زیر نظر رهبر جمهوری اسلامی است و رئیس آن را علی خامنه‌ای تعیین می‌کند، دارد با لاریجانی بازی می‌کند؟ منظور لاریجانی از «برخی نهادهای دیگر» چیست؟ آیا پای اطلاعات سپاه در میان است؟

اما پرسش مهم‌تر این است که چرا یزدی پیش از این یعنی در زمانی که لاریجانی بر کرسی ریاست قوه قضائیه نشسته بود، این انتقادها را مطرح نکرد. گویی تاریخ مصرف لاریجانی تمام شده و حالا آدم‌های بیت خامنه‌ای مأمور شده‌اند تا او را تا سطح محمود احمدی‌نژاد پایین بیاورند؛ چنانکه مانند احمدی‌نژاد، او را به زباله‌دان نظام (مجمع تشخیص مصلحت نظام) انداخته‌اند و در حال دستگیری اطرافیانش هستند.

سرنخ ماجرا را اگر بگیریم به کسی جز مجتبی خامنه‌ای نمی‌رسیم؛ کسی در حال آماده شدن برای به دست گرفتن رهبری رژیم است و عزم خود را جزم کرده تا هر مزاحمی را از سر راه بردارد. بیت خامنه‌ای به این نتیجه رسیده است که چون «برادران دالتون» از قدرت بالایی برخوردار شده‌اند، لازم است که در پروژه لاریجانی‌کشی یکی‌یکی قربانی شوند تا هیچ مزاحمی در مسیر رهبر شدن مجتبی باقی نماند.

انتظار می‌رود که در هفته‌ها و ماه‌های آینده ماجرای صادق لاریجانی وارد فاز تازه‌ای شود و حمله‌های اشخاصی چون یزدی و نهادهای تحت اختیار خامنه‌ای تا استعفای او از ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام ادامه یابد. در پروژه لاریجانی کشی شاید قربانی بعدی علی باشد و بعد هم نوبت به مفسدانی چون محمدجواد و فاضل برسد.