می گویند دود از کُنده بلند می شود و این حکایت روزنامه نگار قدیمی ما جناب امیر طاهری ست که در شوخی کردن و سرِ کار گذاشتن، مهارتی غیر قابل توصیف دارد.

آخرین شاهکار ایشان، سرِ کار گذاشتن فرخ نگهدار، معروف به چریک بی یال و کوپال و مسلسل است که ما را روز عاشورا، به چنان قهقهه ای واداشت که نزدیک بود همان روز، با امام حسین محشور شویم!

ماجرا، از بحث این دو در برنامه ی «صفحه ی دو»ی بی بی سی آغاز شد که در آن آقای طاهری به طرز با مزه ای به فرخ نگهدار می گفت شما که طرفدار جمهوری اسلامی هستی، به سران آن نصیحت کن که مثل بچه ی آدم در دنیا رفتار کنند و این قدر عوضی نباشند (نقل به مضمون).

نگهدار هم به آقای طاهری گفت که شما هم که با جان بولتون در ارتباط هستی او را نصیحت کن که حکومت اسلامی سرنگون بشو نیست و خودت را خسته نکن!

آقای طاهری هم گفت باشه، زنگ می زنم بهش میگم! :)

تا اینجای قضیه اتفاق خاصی نیفتاد ولی روز بعد، نگهدار در صفحه ی فیس بوک خود چنین نوشت:
«آقای طاهری فردای آن روز زنگ نزد. اما روز بعد، شنبه اول سپتامبر ساعت ۱۳:۴۳ دقیقه، زنگ زد و گفت «ببخشید که تاخیر شد. من همان وقت به آقای بولتون زنگ زدم. ایشان گفت فکر خوبی است. او دو روز را تعیین کرده. یکی روز ۱۲ سپتامبر. و دومی روز ۱۸ سپتامبر. در نیویورک. با هم ناهار می‌خورید. قبول؟»
گفتم ممنون که زحمت کشیدید. فکر می‌کنم و جواب می دهم. چون مساله مهم است. گفتم خبر می‌دهم و خداحافظی کردیم.
طی چند روز اخیر با چند نفر از دوستان در این باره مشورت کردم.
نصیحت‌ها همه این بود که باید دقت داشت که تمام جزئیات موضوع کاملا شفاف باشد و به هیچ روی نباید به طرف مقابل فرصت داد، که با رو کردن این یا آن گوشه ی ناگفته، بخواهد‌ یک‌جانبه بهره برداری کند.
ثانیا اگر بخواهیم از هر فرصتی برای دور کردن خطر جنگ، که آقای بولتون مدافع سرسخت آنست، بهره بگیریم بهتر است از طریق رسانه‌های اجتماعی فعالین صلح خواه و میهن‌دوست را هرچه وسیع‌تر مطلع کنیم تا هم فرصت اظهار نظر درباره سود و زیان یک چنین ملاقاتی از دست نرود، و هم گفتگو با جنگ‌طلبان با فشار اجتماعی توام شود. 
من در مجموع این جمع بندی را بیش سایر گزینه‌ها به مصلحت صلح و کشور دیدم و تصمیم گرفتم و از علاقه‌مندان به صلح و کشور بدین وسیله سوال کنم که: