تابناک
سردیس قیصر امین پور که ماه گذشته به سرقت رفته بود پیدا شد؛ این خبری است که هفته گذشته مخابره گشت، ولی کنکاش پیرامون آن به نکات عجیبی می‌رسد.
به گزارش «تابناک»؛ سومین روز شهریورماه امسال بود که خبر رسید دزدان مجسمه‌های شهری در تهران، فعالیتشان را از سر گفته و در یکی از تازه‌ترین اقدام هایشان، سردیس قیصر امین‌پور ـ شاعر معاصر ایران که در بلواری در منطقه سعادت‌آباد نصب شده بود ـ را ربوده اند.
رویدادی که برای افراد آشنا با ستون حوادث رسانه ها، تکراری و ترسناک است، چون سریال سرقت مجسمه‌های شهری را به یادشان می‌آورد که بعد از چند سال تکرار مستمر، مدتی بود متوقف شده بود و در آستانه فراموشی قرار داشت، بی آنکه کسی بپرسد فرجام آن همه سرقت چه شد؟
سرقت‌های پرشمار و بعضا عجیبی که اگر بگوییم یکی از پیام‌های مخابره شده به واسطه شان، ناامنی جامعه بود، بیراه نگفته ایم؛ هرچند این پیام هم موجب نشد تا مسئولان طرحی ویژه برای مقابله با این سرقت‌ها در دستور کار قرار دهند و نگذارند دیگر مجسمه‌ای در سطح شهر به سرنوشت امثال مجسمه همسایه تئاتر شهر مبتلا شوند.
البته مسئولان چندان بیکار هم ننشسته اند و تدبیری متفاوت برای حل این مشکل یافته اند؛ اینکه با سرقت هر مجسمه، نسخه جدیدی از آن را به هنرمندان سفارش دهند و بعد از آماده شدن، در جای مجسمه قبلی نصبش کنند تا اوضاع به روال سابق بازگردد و از شماتت عموم در امان بمانند.
این دستور کاری است که بعد از سرقت مجسمه قیصر نیز به کار بسته شد تا همزمان با اعلام خبر سرقت (دقیقا همان ساعت و دقیقه و در همان خبرِ اعلام سرقت)، شهردار منطقه از انجام اقدامات لازم برای تهیه و نصب سردیس جایگزین توسط سازمان زیباسازی شهرداری تهران خبر بدهد و نگذارد آب در دل کسی تکان بخورد و احتمالا انتقادی متوجه شهرداری و زیرمجموعه هایش شود!
سرعت عملی شگفت آور که سه روز بعد، رئیس پلیس آگاهی تهران بزرگ رازش را برملا و از تأخیر شهرداری در اطلاع رسانی این دست سرقت‌ها به پلیس گلایه کرد. سردار علیرضا لطفی تأکید کرد که زمان اعلام شده به ایشان در خصوص سرقت سردیس قیصر امین پور، احتمالا درست نبوده و یادآور شد که «زمان» عنصری مهم در پیگیری و تعقیب این دست پرونده هاست.
وی افزون بر این موارد، از کشف سرنخ‌های مهمی در این سرقت خبر داد و در ادامه، از تدارک سازوکاری ویژه برای پیشگیری از سرقت مجسمه‌ها در پایتخت سخن گفت و تأکید کرد که آن را به مسئولان شهری ارائه خواهند داد؛ با این یادآوری که ارایه این ساز و کار نیازمند آن است که شهرداری ،فهرستی از مجسمه‌های نصب شده در سطح شهر و جنسشان را به پلیس ارائه دهد.
اتفاقی که بعید است رخ داده باشد؛ به این معنی که بعید است شهرداری فهرست مورد نیاز پلیس را در اختیار نهاد انتظامی گذاشته باشد و در نتیجه، بعید است سازوکاری که پلیس برای ممانعت از سرقت مجسمه‌ها تدارک دیده، به شهرداری ارائه شده باشد. این را می‌شود از خبری دریافت که چند روز پیش منتشر شده و کنکاش پیرامون آن به نکات عجیبی می‌رسد.
بر اساس این خبر، یگان حفاظت شهرداری تهران موفق شده دو سارق سردیس قیصر امین پور را در بومهن دستگیر و از آن مهم تر، سردیس سرقت شده را نیز کشف کند. همان سردیسی که از زمان اعلام سرقتش گفتند که ساخت نسخه دومش را سفارش داده اند و بعدتر مشخص شد به سازنده سردیس نخست سفارش داده شده تا اثرش را تکرار کند.
اما حالا که سردیس اول و اصلی یافت شده، چه بر سر سردیس دوم خواهد آمد و اصلا نظر سازنده این اثر درباره کشف اثرش چیست؟ این‌ها برخی پرسش هایی هستند که ایسنا کوشیده با مراجعه به حسین علی‌عسکری، سازنده این اثر پاسخشان را بیابد و در برخورد اول به کشف یک نکته ابهام آفرین منجر شده است: اینکه خبر کشف سردیس به سازنده نرسیده و او نسخه دوم را تحویل داده و تأکید کرده که «در حال نصب است»!
او که برخی دیگر از آثارش نیز از سطح شهر سرقت شده و پیشتر هم سفارش ساخت نسخه دوم را دریافت کرده و تحویل داده است، درباره سردیس قیصر امین پور می‌گوید: «قرار بود نسخه جدید دو یا سه روز گذشته نصب شود، ولی چون ساخت سردیس زمان‌بر است، به تعویق افتاد. البته اگر اصل کار را پیدا کرده باشند، احتمالا همان را نصب کنند.»
اما آیا نسخه اصلی این اثر کشف شده و حالا دو سردیس مشابه از قیصر امین‌پور در اختیار شهرداری تهران است؟ اگر این گونه است، چرا کسی به سازنده اثر خبر نداده تا مثلا فرایند تکرار اثرش را متوقف کرده یا با در اختیار گرفتن نسخه اولیه، اثری کاملا یکسان با آن برای نصب در جایی مثل موزه بسازد؟ اصلا چرا تصویری از سردیس کشف شده منتشر نشده و درباره انگیزه سارقان از اقدامشان حرفی زده نمی‌شود؟
این پرسش زمانی پررنگ‌تر می‌شود که بدانیم سردیس اصلی حین سرقت آسیب دیده و آن گونه که در تصاویر مشخص است، شاسی فلزی قرار گرفته در بطن اثر ـ که برای نصب اثر روی پایه کاربرد دارد ـ از آن جدا شده که اتصال دوباره اش به سردیس برنزی، نیازمند ریخته گری یا پروسه‌های ترمیمی است که باید به خالق اثر سپرده شود که این گونه نشده است.
مجموعه نکاتی که ظاهرا باید آرزو کنیم به گوش سارقان مجسمه‌های پایتخت نرسد، چون در آن صورت مجابشان خواهد کرد با قدرت بیشتری به کارشان ادامه دهند و هیچ گونه نگرانی نداشته باشند، چون مسئولان به جای تعقیب ایشان یا ممانعت از فعالیتشان ترجیح می‌دهند سریع نسخه جدیدی از اثر سرقت شده را جای بگذارند و گاه فراتر رفته و مدعی شوند اثر اصلی را پیدا کرده و به جایش بازگردانده اند!
جنجال "ایدز" در لردگان؛ از حاشیه تا واقعیت
این کارها را در پیاده‌روی اربعین نکنید!
