درتاریخ گذشته اهورایی ایران زمین آمده است ،حوادثی چون حمله بربرها و اقوام مهاجم همچنین گرمای بیش از اندازه سبب می‌شد گروهی از آریایی‌ها به کوهستان‌ها پناه ببرند؛ و معمولاً برای تأمین مایحتاج روزانه دست به شکار و دامداری می‌زدند. بعد از گذشت چندی لقب کورتی (کُردی) یعنی مردمان کوهستان برآن‌ها گذارده شد و این اولین شکل‌گیری نژادی در ایران است که مربوط به هزاره سوم قبل از میلاد و حکومت بزرگ کوتی‌ها در ایران می‌شود که سرزمین آن‌ها کوتیوم یا در زبان آشوری گوتیوم نامیده شد و از آن زمان واژه کُرد یا گُرد شکل گرفت.

شاید برایتان جالب باشد که بدانید حتی حماسه سرای نامدار ما حکیم ابوالقاسم فردوسی سراینده شاهنامه ، این کتاب تاریخ هویت ایرانی در کتاب خود از این قوم ایرانی یاد کرده ، فردوسی نژاد «کُرد» را از کاوه آهنگر می‌داند که عمده این نژاد ساکن کوهستان‌های غرب ایران شدند و با ازدیاد جمعیتشان متحد شدند و ضحاک را سرنگون کردند.

فردوسی از زبان کاوه آهنگر هنگام قیامش ضد ضحاک می‌گوید:
بپویید کاین مهتر آهرمنست / جهان آفرین را به دل دشمن است
همی رفت پیش اندرون مرد گُرد (زبانشناسان به کُرد تعبیر کرده‌اند و البته پهلوان) / جهانی برو انجمن شد نه خرد

آنچه گفته آمد بخشی از واقعیت نهفته در دل تاریخ این کهنه دیار در باره مردم و قومی است که جز لاینفک کشورمان ایران است و اگر گروهی به اشتباه عمد این قوم ایرانی را در پی جدایی از وطن خود ایران متهم می سازند جز یاوه گویی بر علیه این قوم نیست اگر چه کردها در تمام ادوار تاریخ خود از سوی حاکمان و دولتمردان حکومت های وقت تحت ستم بوده و هرگزاز حقوق بر حق خود چون ترویج زبان مادری محروم بوده اما هرگز خواهان جدایی از مام وطن نبودند

به دیگر سخن کرد در هر کجایی کره خاکی ، کرد است ان هم از نژاد آریایی(ایرانی) ، و کرد سوریه خاصه مردم مناطق کردنشین شمال سوریه که " روژاوا" خوانده میشوند، مردمی از همین اب و خاکند وبر همین باوراست که نگارنده در عنوان این نوشتار حمایت از از مردم "روژاوا " را حمایت از هویت ایرانی میداند و باید دوش به دوش مردم کرد نشین کشورمان به حمایت از "روژاوا " بر خیزیم .