حتی در صورت کشف واکسن کرونا هم‌چنان آسیب‌پذیر خواهیم بود
جولیت کایم تاجر، نویسنده و تحلیلگر حوزه امنیت ملی در یادداشتی برای نشریه آتلانتیک، تخمین‌های اولیه خود از آن چه در ماه‌های آتی (پس از شیوع عالم گیری کرونا) شاهد خواهیم بود، را ارائه کرده است.
به گزارش به گزارش سرویس خواندنی‌های «انتخاب»، وی مقاله خود را با این جملات آغاز می‌کند: «ریتم نبرد خود را به دست آورید. این چیزی است که من نیز به خودم می‌گویم. درست در همین حالی که برای سومین روز پیاپی پیراهن‌های راحتی خود را پوشیدم و در خانه و به دور از دفتر کاری و روال زندگی اجتماعی زندگی خودم، وقت می‌گذرانم. همه افراد باید در یک سطح منطقی، نیاز به دوری گزینی اجتماعی را درک کنند. بخش خوب این دوری از جامعه، نزدیک شدن به خانواده است. اما به نظر می‌رسد همه چیز حتی برای متخصصان امنیت ملی مبهم است. چرا که در حال افزایش زمان قرنطینه خانگی با هدف مبارزه با شیوع سریع کرونا هستند.»
کایم که سابقه حضور در مقام مشاور امنیت داخلی ایالات متحده را در کارنامه خود دارد، در ادامه می‌نویسد: درست همانطور که پس از طوفان‌های دریایی و آرام شدن امواج، می‌توان ساحل را دید، اگر ما نیز می‌دانستیم که این بحران چه زمانی به پایان می‌رسد، قطعا، مدیریتی که کشور اکنون شاهد آن است، آسان‌تر می‌شد. تلاش برای قرنطینه جامعه بسیار سریع اتفاق افتاد و طی چند روز، کلیه اجتماعات لغو شد.
اوایل این هفته دولت فدرال سرانجام همین کار را توصیه کرد. روز پنجشنبه، فرماندار کالیفرنیا، گوین نیوسم به کل ایالت کالیفرنیا دستور داد تا "تا اطلاع بعدی" در خانه بمانند، اما نحوه خاتمه بحران بسیار به هم ریخته خواهد شد. یک سیگنال کاملاً واضح وجود نخواهد داشت -و مطمئناً در آینده نیز شاهد اعلان‌های شفاف (در رابطه با زمان پایان بحران) نخواهیم بود. با گذشت روز‌ها و هفته‌ها در انزوا و شوک آنچه اخیراً رخ داده است بسیاری از مردم سوال دارند. مردم بیشتر به دانستن دو چیز اصرار می‌کنند: چه موقع عالم گیری پایان می‌یابد؟ چه زمانی می‌توانیم به حالت عادی برگردیم؟ این سؤالات پاسخ‌های متفاوتی دارند و جواب دومی به دور از برداشت‌های کاملاً علمی و با محاسبات اخلاقی و سیاست‌های پشت پرده، هدایت می‌شود و هیچ فردی نمی‌خواهد با صدای بلند درباره آن‌ها بحث کند، اما بر اساس یک استاندارد بهداشت عمومی، عالم گیری کرونا تا ۱۸ ماه دیگر تمام نمی‌شود. تنها چیزی که با وضوح کامل می‌دانیم این است که تنها یک واکسن می‌تواند جان مردم را نجات دهد که تولید موفق آن نیز بسیار دشوار و زمان بر است.
پس از موفقیت واکسن مدتی زمان لازم است تا تعداد کافی از واکسن برای همه شهروندان یک کشور تولید، توزیع و اداره شود. دولت و دانشمندان دانشکده امپریال لندن خاطرنشان می‌کنند، حتی اگر موج فعلی متوقف شود، در برابر امواج بعدی ویروس کرونای جدید آسیب پذیر خواهیم بود. هیچ کدام از این‌ها بدان معنا نیست که افرادی که اکنون در خانه قرنطینه هستند، قربانی می‌شوند، اما شاید کرونا تا اواخر سال ۲۰۲۱ ادامه داشته باشد و در یک مقطع خاص، تنش‌های عاطفی که ماندن در خانه به خانواده‌ها تحمیل می‌کند مضاعف خواهد شد، به این صورت که همسران به یکدیگر حمله می‌کنند و حوصله فرزندان سر می‌رود. افزون بر این‌ها کودکان از تحصیل باز می‌مانند و بتدریج حتی ممکن است قرنطینه خانگی به یک خطر بزرگ برای سلامت افراد تبدیل شود. در حال حاضر، ما فقط برای زمان خریدن تلاش می‌کنیم. این که آیا دوری گزینی اجتماعی کار می‌کند یا خیر ظرف یک ماه آتی واضح‌تر از گذشته خواهد بود، اما حتی در این صورت ما نمی‌توانیم به یقین اخلاقی برسیم که بزرگتر‌ها بتوانند با خیال راحت به سر کار برگردند و کودکان می‌توانند به مدرسه بروند.
به همین دلیل است که کارفرمایان، مسئولان دانشگاه و سایر افراد برای مدت زمان تعطیل کردن کار‌ها ابتدا به دو هفته تا پایان ماه آوریل، سپس تا پایان سال تحصیلی و بعد به زمان‌های بیشتری اشاره کرده اند و اظهارنظر‌های متفاوتی داشتند. دو هفته آتی برای سنجش شیوع کرونا ارزش دارد. این زمان نه تنها راهی برای شکستن اخبار بد است بلکه در صورت دریافت هرگونه اطلاعات درباره موفقیت آمیز بودن نتایج، شاید قرنطینه‌های خانگی باز هم تمدید شوند. همانطور که همگان اکنون می‌دانند، هدف از فاصله اجتماعی، "صاف کردن منحنی" است. یعنی نگه داشتن تعداد موارد ابتلا به کرونا در منحنی گسترده، اما یکنواخت تر.
با این روش سیستم پزشکی می‌تواند برای مقابله با کرونا بهتر عمل کند، اما یک منحنی مسطح نیاز به زمانی طولانی‌تر دارد. شکست فاصله اجتماعی به معنای آن است که اوج منحنی زودتر می‌رسد، اما این اتفاق با هزینه‌های هولناک مرگ و از دست رفتن زندگی رخ می‌دهد. اگر سرکوب کامل ویروس کرونا یک ایده آل برای سلامت عمومی باشد، مدیریت بحران منطقه‌ای نیز یک اصل مرتبط با امنیت ملی است. هدف تیم مدیریت، به حداقل رساندن ریسک ابتلا و به حداکثر رساندن دفاع و حفظ انسجام اجتماعی است. در جامعه‌ای که باید در بعضی مقاطع دوباره حرکت کند، برنامه‌ریزان مدیریت اضطراری که معیار‌ها را مشاهده می‌کنند ممکن است بی عاطفه به نظر برسند. درست همانطور که در ارتش، فرماندهان باید در مورد خسارات قابل قبول محاسبه کنند. مزایای یک مأموریت باید بر تعداد سربازانی که کشته می‌شوند برتری داشته باشد.
اگرچه ما در دنیای امنیت ملی چنین زبانی نداریم، اما تجارت هنوز هم اجتناب ناپذیر است. برای مثال، تصمیم برای از سر گیری زودهنگام برخی اقدامات اقتصادی و تجاری می‌تواند منجر به قرار گرفتن در معرض قرار گرفتن در معرض خطر بیشتر کرونا ویروس باشد. اگرچه در حال حاضر، برای جلوگیری از فاجعه به طور کامل دیر است. هدف ما مدیریت آن در محدوده پیشرفت علمی و تحمل عمومی است. در هفته‌های آینده، باید شاهد افزایش بیماران و کمبود برخی لوازم بهداشتی باشیم. دولت فدرال در حال حاضر دو وظیفه اصلی دارد: به دست آوردن کیت‌های تست در سراسر کشور و توزیع سریع پول و تخصص برای حمایت از تلاش‌های ایالتی و محلی و گسترش ظرفیت سیستم بهداشت و درمان. "بزرگ شو یا به خانه برو" اخطاری کلاسیک است و نشان می‌دهد حداکثر مدیریت اضطراری قدیمی است و در شرایط فعلی پیچیدگی طنزآمیز به آن می‌دهد: از آنجا که آمریکایی‌ها در خانه هستند، دولت فدرال باید بزرگ شود.
مدیریت عالم گیری کرونا به معنای ریشه کن کردن نیست. این به معنای توانایی ما در کاهش تعداد مرگ و میر‌ها و توانایی ما برای جدا کردن این بیماران از افراد سالم است. این به معنای مراقبت از بیماران در تختخوابهای مراقبت ویژه است. دوری گزینی اجتماعی، در حال حاضر ابزار اصلی ما برای مدیریت مسئولیت‌های مراقبت از سیستم مراقبت‌های بهداشتی ما محسوب می‌شود و در نهایت راهی را برای شناسایی سریع افراد آلوده، پیش از آن که آن‌ها بتوانند دیگران را در معرض بیماری خود قرار دهند و همچنین برای معالجه کسانی است که قبلاً در معرض بیماری قرار داشته اند. حتی قبل از تهیه واکسن، ایالات متحده در تلاش برای سرکوب در حالت پایدار قرار می‌گیرد. یعنی زندگی ادامه خواهد یافت؛ بنابراین زمانی بین زمان حال و زمان دسترسی به واکسن، رستوران‌ها و مدارس و دفاتر دوباره بازگشایی می‌شوند.
همه این اتفاقات به یکباره رخ نمی‌دهند. یا حکم رسمی ناگهانی نخواهند داشت، اما مردم بتدریج به نتیجه می‌رسند از خانه به محل کار خود بروند و افزایش کیت‌های آزمایش، تختخوابهای مراقبت‌های ویژه و سایر منابع برای رفع نیاز کافی خواهد بود. این تغییرات یک سال و نیم طول نمی‌کشد، اما من انتظار دارم که حداقل یک ماه دیگر در شرایط باشیم. اگرچه من تا دو ماه آتی را هم برنامه‌ریزی کرده‌ام.
