وزیر خارجه سابق آمریکا توضیح داد که، ویروس کرونا با شدت بی‌سابقه‌ای در حال گسترش است و شیوع آن تصاعدی است به نحوی که در ایالات متحده در هر پنج روز میزان مبتلایان دو برابر می‌شود. لوازم پزشکی برای مقابله با این موج گسترده ناکافی است. بخش‌های مراقبت‌های ویژه پر شده‌اند. آزمایش‌های زیاد گرچه به مراتب شیوع و سرایت را کمتر می‌کند اما برای تشخیص میزان عفونت ناکافی است. این درحالی است که واکسن موفقیت آمیز می تواند 12 تا 18 ماه دیگر آماده شود.

وی خاطرنشان کرد که، بدیهی است که دولت آمریکا کار قابل اطمینانی به منظور جلوگیری از فاجعه انجام داده اما آزمایش نهایی این خواهد بود که آیا دولت آمریکا می‌تواند ویروس را کنترل کند تا اعتماد عمومی به توانایی‌ها در اداره خود را حفظ کند. گرچه این تلاش‌ها، گسترده و ضروری است ولی نباید ما را از وظیفه مهم و فوری دیگر یعنی راه اندازی یک پروژه موازی برای انتقال به یک سیستم پس از کرونا دور کند.

وی تصریح کرد که رهبران به طور «ملی» با بحران مقابله می‌کنند و با این ویروس سر و کار دارند اما اثرات مخرب این ویروس مرز نمی‌شناسد. در حالی که امیدوارم حمله به سلامتی انسان‌ها موقت باشد اما تحولات سیاسی و اقتصادی که به وجود آمده می تواند برای نسل ها ادامه داشته باشد. هیچ کشوری، حتی ایالات متحده نمی تواند صرفا با یک تلاش ملی بر این ویروس غلبه کند و پرداختن به نیازهای نوظهور اکنون باید با تدوین چشم انداز و برنامه همکاری های بین المللی برای مقابله با بحران همراه باشد. اگر ما نتوانیم این دو را پشت سرهم انجام دهیم با بدترین حالت روبه رو خواهیم بود.

کیسینجر از دولت آمریکا خواست تا برای مقابله با عواقب بیماری همه گیر در سطح جهانی، روی سه زمینه اصلی متمرکز شود. اول، مقاومت جهانی از طریق توسعه تحقیقات علمی را نسبت به بیماری های عفونی تقویت کند. دست آوردهای علم پزشکی مانند واکسن فلج اطفال، ریشه کن کردن آبله و ... ما را به سمت یک رضایت خطرناکی فرو نشانده است. ما باید تکنیک‌ها و فن‌آوری‌های جدیدی را برای کنترل عفونت و واکسن های متناسب در میان جمعیت وسیعی توسعه دهیم. دوم، تلاش کنیم تا زخم های اقتصاد جهانی را بهبود ببخشیم. رهبران جهانی درس های مهمی را از بحران مالی سال 2008 آموخته اند اما بحران اقتصادی کنونی پیچیده تر است؛ انقباض ناشی از ویروس کرونا بر خلاف هر چیزی که در تاریخ شناخته شده، در سرعت و مقیاس جهانی است. اقدامات لازم برای بهداشت عمومی مانند دوری از اجتماعات و تعطیلی مدارس و مشاغل در ایجاد مشکلات اقتصادی مؤثر است. همچنین برنامه‌ها باید به منظور جلوگیری از هرج و مرج و بهبود قریب الوقوع آسیب پذیرترین افراد جمعیت جهان باشند و سوم، پاسداری از اصول نظم جهانی لیبرال.

او در پایان نوشت، ما از نبرد«آردنن» به دنیایی از رونق روزافزون و تقویت کرامت انسانی رسیده‌ایم. چالش کنونی جهان، مدیریت بحران و ساخت آینده به طور همزمان است و شکست در این چالش جهان را به آتش خواهد کشاند.