هموطنان عزیز!
حدود یکسال پیش گروه " ۱۴ نفر" با انتشار بیانیه تاریخی خود، از مردم ایران و تمام کنشگران سیاسی، مدنی، صنفی و مدافعان حقوق بشر درداخل ایران وخارج از کشور دعوت کردند که برای گذراز تمامیت ساختار ضد مردمی جمهوری اسلامی، برپا نمودن یک نظام سکولار- دمکرات برآمده از آرای آزاد مردم و متعهد به اعلامیه جهانی حقوق بشر دریک حرکت ملی وفراگروهی متحد شویم. آن دعوت وفرصت تاریخی متأسفانه درفضای تفرقه وخودمرکز بینی نهادینه شده در اپوزیسیون جدی گرفته نشد. زنان ومردان آزاده‌ای که با گرایش‌های مختلف سیاسی پیرامون هدف مشترک برون رفت از بن بست جمهوری اسلامی متحدشده بودند نیز پس ازچندهفته فعالیت توسط نیروهای امنیتی حکومت اسلامی به زنجیرکشیده شدند وبرخی از آنان توسط قوه قضائیه غیرمستقل و دست نشانده رهبر حکومت اسلامی به حبس‌های سنگین محکوم گردیدند.
طی یکسال گذشته "کمیته حمایت ازبیانیه ۱۴ نفر"و "شبکه‌های نه به جمهوری اسلامی" بارها اعلام داشته‌اند که شخصیت‌ها و سازمان وگروهها واحزاب سیاسی ایرانی اپوزیسیون خارج از کشور علیرغم پراکندگی واختلاف نظرهای سیاسی که بایکدیگردارند حداقل می‌توانند وضروری است که برای دفاع اززندانیان سیاسی-عقیدتی، یعنی زنان ومردانی که به جرم آزادیخواهی وعدالت جوئی به اسارت حکومت خامنه‌ای درآمده‌اند، متحدشویم و با برپا کردن یک کارزاروسیع فراگروهی ازپشتیبانی جهانیان برای آزادی زندانیان سیاسی-عقیدتی برخوردارگردیم. امروزه و دراین شرایط بغایت بحرانی، وظیفه اپوزیسیون و هرکنشگرسیاسی است که به این پرسش مهم پاسخ دهد که: چرا برخی از زندانیان سیاسی-عقیدتی ازجان خودمایه میگذارند و با اعتصاب غذاهای طولانی جسم وجان باارزش خودرا درمواجهه با مرگ قرارمیدهند تا جهانیان فریادحق طلبانه آنان را بشنوند؟ آیا در جنین شرایطی می‌توان اززیربار مسئولیت دفاع از زندانیان سیاسی-عقیدتی شانه خالی کرد؟ آیا می‌توان موضوع مهم وحیاتی مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی ایران را تا حد اقدام به صدور ویا امضا کردن بیانیه‌ای تنزل داد و گمان کرد که مسئولیت خودرا درقبال زندانیان سیاسی انجام داده‌ایم؟
هموطنان عزیز!
میهن ما که با سیاست‌های مخرب داخلی وخارجی جمهوری اسلامی درآستانه نابودی قرارگرفته است در آینده‌ای نه چندان دور دوباره شاهد موج جدید اعتراض‌ها وخیزش‌های مردمی خواهد بود و پاسخ همیشگی حکومت اسلامی به مطالبات مردم، یعنی گلوله وزندان و شکنجه و کشتارتکرار خواهد شد. جنبش فراگروهی دفاع اززندانیان سیاسی-عقیدتی که ازپشتیبانی جهانی برخوردارباشد تاحدود زیادی می‌تواند موجب تقلیل توحش حکومت اسلامی و دستگاه قضائی -امنیتی‌اش گردد. ما یکبار دیگراز همه ایرانیانی که سودای آزادی وطن ازشّرجمهوری اسلامی را درسردارند درخواست می‌کنیم که برای برپا کردن یک کارزارجهانی دفاع از زندانیان سیاسی-عقیدتی ومبارزه برای آزادی آنان دست بدست هم دهیم. شعار"زندانی سیاسی آزاد باید گردد" قابلیت تبدیل شدن به یک شعارملی فرا گروهی وسراسری را دارد، به باورما این شعار در داخل کشور می‌تواند کنشگران جنبش‌های سیاسی، مدنی، صنفی، زنان و... که فعالانشان در اسارت حکومت خامنه‌ای‌اند را متحد سازد ودر خارج هم می‌تواند اپوزیسیونی که در تفرقه وپراکندگی بسر می‌برد را در یک کارزارجهانی به حرکت در آورد واز حمایت افکارعمومی جهانی ونهاد‌های بین المللی مدافع حقوق بشر برخوردارگرداند.
اگر امروز به دفاع گسترده وجهانی از زندانیان سیاسی-عقیدتی برنخیزیم وبرای آزادی آنان مبارزه نکنیم، فردا جمهوری اسلامی بی پروا و ددمنشانه تر به سرکوب مردم ومعترضان دست خواهد برد، و وحشیانه تر با دستگیرشدگان وزندانیان رفتارخواهد کرد.

کمیته حمایت از بیانیه ۱۴ نفر و شبکه‌های "نه به جمهوری اسلامی"

۲۱ ماه مه ۲۰۲۰
اول خردادماه ۱۳۹۹

[email protected]
www.14nafar.com
[email protected]