مصاحبه ای که با مادر داغدار رومینا انجام شده است، نمایانگر بسیاری چیزهاست.
اول این که پدر رومینا با برنامه ی قبلی و نه از روی خشم و عصبانیت ناگهانی سر بچه را بریده است.
دوم این که رفتار متناقض پدر رومینا نشانگر مرض سیاه دلی در اوست. جمله ی به ظاهر مسخره ولی ترسناک او در دادگاه که دختر را به عقد خود او در آورند، حاکی از آن است که او احتمالا نه مانند یک پدر بلکه مانند یک غریبه به دخترش عشق می ورزیده و دخترک به همین دلیل از او می ترسیده و راه گریز از خانه را در پیش گرفته است.
سوم این که پدر رومینا دقیقا بهمن، دوست پسر رومینا را می شناخته، نشانی او را می دانسته، از دین و مذهب او با خبر بوده، یک بار هم با داس کذایی برای پیدا کردن دخترش، به درِ منزل او رفته است.
حال سوال این است که این آقای پدر، چرا به جای کشتن «مقصر اصلی» یعنی آقای دوست پسر، «مقصر فرعی» یعنی دخترش را می کشد و سر می برد؟
به اعتقاد من انتخاب دختر به جای پسر، از روی حسابگری پدر بوده است. او می دانسته که با کشتن دختر مجازات قصاص شامل او نمی شود.
تا زمانی که چنین قوانین ضد انسانی و ضد زن ی بر کشور ما حاکم است، چنین برنامه ریزی ها و قتل های حساب شده ای چندان عجیب نیست.
فاسدترین سردار
