فکر کنید ما در قبیله ی گولا گولا در قلب جنگل های آمازون زندگی می کنیم و قانون قبیله حکم می کند اگر زن از شوهرش جدا شود شوهر چهار تا از انگشت های خود را تقدیم زن کند!

به قول خامنه ای قانون قانون است و اگر قانون اجرا نشود سنگ روی سنگ بند نمی شود.
و به قول بعضی عقلا وجود قانون بد بهتر از نبود قانون است.

از این استدلال ابلهانه تر و سخیف تر در جهان استدلال دیگری نیست. قانونی ابلهانه وضع می شود، و برای این که سنگ روی سنگ بند «شود» مردم تن می دهند به اجرای قانون ابلهانه!

اکنون در جمهوری نکبت که سیستم اداره ی اجتماعی اش چیزی شبیه به سیستم قبیله ی گولا گولا ست، بر اساس شریعت اسلام، زن و شوهر پیش از ازدواج موظف اند مهریه ای تعیین کنند.

دو نفر خُل و چل، برای این که عظمت عشق شان را نشان دهند مهریه را یک میلیون شاخه گل سرخ تعیین می کنند. ازدواج صورت می گیرد و حال یا مرد آنی که نشان داده از آب در نمی آید یا زن، و اختلاف ها بالا می گیرد و طلاق لازم می شود و اکنون مرد بی نوا باید طبق قانونی که با آن سنگ روی سنگ بند «می شود»، و بودن اش بهتر از نبودن اش است، یک میلیون شاخه گل سرخ به زن -عند المطالبه- تقدیم کند والّا جایش گوشه ی زندان است.

اما مرد، لج باز است و حاضر به دادن معادل ریالی و دیناری و شتری مهر مزبور نیست و زن هم از مرد لج باز تر است و حاضر به گذشت از «حق» اش نیست.