تاریخ زن ایرانی را تاکنون با تکیه بر سنتهای دست و پاگیر دینی نوشتهاند و ما خواندهایم. رودربایستیهای سنتی حتا بزرگانی چون خانلری، فروزان فر و... را واداشته است تا بخشهایی از سرودههای سعدی، مولوی و... را سانسور کنند و اجازه ندهند سوی دیگر این بزرگان را ببینیم و از این رهگذر نیز با ذات پاک آنها آشنا شویم. اکنون دکتر محمود کویر با پژوهشی نو و ژرف، چهرهای دیگر از زن را در استوره و تاریخ به دست میدهد که در مقدمه کتاب خود میگوید:
در این کتاب شما را می خوانم به تماشای:
زن در ذهن و زبان و زندگی؛ زن بر سنگ و سفال و فلز؛ زنان اساتیری، ایزدان، امشاسپندان؛ شهبانوان؛ زنان حماسه، یلان و پهلوانان؛ زنان عیار و رادان؛ زنان در افسانهها و قصهها؛ زنان جادو و دیوان؛ دنیای تن و زن؛ عشق، زیبایی، پوشش، ازدواج؛ زن در قانون و اخلاق؛ زن در شعر و هنر؛ زن بر سنگ و سفال و ابریشم،
تندیس ها و نگاره ها.
و در جلد دیگر از این پژوهش، زنان را در تاریخ دنبال خواهم کرد.
انسان تنها، دیگر انسان نیست. انسان، یکی از جانورانی است که با آگاهی و خیال ورزی گروهی تاریخ خویش را ساخته است. اخلاق، فلسفه، هنر، آیین، سیاست و دانش بودند و هستند که ما را از دیگر جانوران و ماشین ها جدا کردند. تاریخ زنان ایران را نیز باید در همین راستا نگاه کرد. زنان ایران، چگونه بین زنان دیگر و در زبان و هنر و دین و فلسفه زیستند.
من بر آنم که بار دیگر تاریخ زنان ایران را باید نوشت، زیرا:
سفال¬ها، فلز ها و سنگ ها؛ ترانهها و افسانه ها، از ژرفای تاریخ، به موزهها و امروز آمده اند تا با ما سخن بگویند.
تاریخی را که مردان و برای مردان اما دربارهی زنان نوشته بودند باید از نو نوشت.
بیایید تماشا! تا هرکجا که دوست دارید با من همراه شوید و از هرکجا که خواستید. از دروازهای خواهیم گذشت تا پا به تاریخ بگذاریم. تاریخی که حضور حی حاضر است. بازار آیینه است و آینه برابر آینه. حضور در آینه ی پریشان تاریخ است: ترمه¬ی تاریخ.
مشتی که نمونه خروار است از این کتاب:
اگر هستی، همواره هستی بود، برای آنکه بروید، بپاید و ببالد، باید از زهدانی باززایی می شد، پس هستی زنانه بود.
اگر هستی، نخست نیستی بود، تا این که از نیستی، هستی زاده شد! پس هستی زن بود. هستی، زایشی زنانه دارد. هستی نه از نرینگی که از زهدان زن بیرون جسته است. پس زن کلمه را آفرید تا زایش و زندگی را فریاد زند.
در استوره ی هستی، زن زایایی بود و مرد میرایی!
زن! واژهای شگفت، از ریشه ی زاییدن. زایا بودن. باروری. دانه. دانایی.
واژهی زن، در زبان پهلوی، به گونهی کن خوانده میشد که آن خود، از کئینی کَ ای نی زبان اوستایی برگرفته شده است. این واژه نیز از ریشهی کن اوستایی که خانه بوده، برآمده و برابر است با: دارندهی خانه.
ریشهی کن اوستایی، یک برابر دیگر نیز دارد که دوست داشتن باشد و چنانکه از ریشهی نخستین آن برمیآید، این واژهی چند هزارسالهی ایرانی، ریشه در روزگار دراز آهنگ زنسالاری در ایران و جهان دارد.
برای تهیه کتاب 362 صفحهای میتوانید به یکی از آدرسهای زیر مراجعه و کتاب را به قیمت سی (30) دلار آمریکا خریداری کنید.
دوستانی که در ایران هستند و میل به خرید کتاب دارند، کافی است به نشر آفتاب ایمیل بفرستند تا برای بهای کتاب که سی (30) هزار تومان است، راهنمایی شوند.
آدرس آنلاین فروشگاه لولو
https://www.lulu.com/.../histor.../paperback/product-ed2mwm.html
آدرس سامانه نشر آفتاب
www.aftab.pub
آدرس پست الکترونیکی نشر آفتاب
[email protected]
شناسنامه کتاب
نام کتاب / بانو نامه
نویسنده / محمود کویر
نوع ادبی/ پژوهش تاریخی
نوبت چاپ / چاپ اول /1399
صفحهآرایی / مهتاب محمدی
طرح روی جلد / جام سیمین مرودشت، ۴۲۰۰ ساله. موزهی ایران باستان
اجرای طرح روی جلد: نادیا ویشنوسکا
ناشر / نشر آفتاب
شابک / 5-444-71679-1-978