شاید این مطلب، یکی از عجیب ترین مطالبی باشد که کسی به نام ف. م. سخن خطاب به حزب اللهی های واقعا معتقد به اسلام و جمهوری اسلامی می نویسد!
علت این عجیب بودن این است که حزب اللهی ها به طور کلی می خواهند که سر به تن ف. م. سخن ضد انقلاب و کافر نباشد و اگر روزی ف. م. سخن به دست حزب اللهی ها بیفتد تکه بزرگه اش گوش اش خواهد بود.
همه ی این ها را می دانم و با این وجود این مطلب را می نویسم.
می نویسم چون در عمر ۴۰ ساله ی حکومت اسلامی، چیزهایی به چشم دیده ام که امروز هم برای ام باورنکردنی ست.
دیده ام یک حزب اللهی دو آتشه و بلکه سه آتشه و جزغاله شده در ولایت خمینی را که حتی خانواده ی ضد انقلاب اش از دست او به عبارتی شرّ او در امان نبوده اند، ولی همین آدم به طرز عجیبی، در فاصله ای کوتاه، -در اثر چی اش را نمی دانم- از این رو به آن رو شده، و فقط در یک قلم کفر گویی، من هرگز به پای او نرسیده ام.
البته من خوشحال نیستم که یک فرد معتقد به اسلام، ناگهان تبدیل به یک فرد کفرگو شود چرا که آن افراط، وقتی به شکل ناگهانی تبدیل به تفریط می شود، خودش عنصری بسیار خطرناک و ناپایدار است که بحث در باره ی آن جای اش اینجا نیست.
به هر حال من حرف ام را می زنم شاید اگر خوانده شود، در گوشه ای از ذهن جای بگیرد و گرد زمان هم آن را بپوشاند، اما در لحظه ی تغییر، ناگهان رو بیاید و تاثیری هر چند اندک بر جای گذارد.
حزب اللهی ها، و اصولا بچه مذهبی ها، خدای توجیه و توجیه گری هستند. یعنی جز توده ای ها، از نظر موفقیت در بحث کسی به پای آن ها نمی رسد. هیچ جور نمی توان از پس یک حزب اللهی در بحث بر آمد چون برای هر چیزی یک فن معکوس بلد است و کسی که با او بحث می کند اگر به قصد تغییر دادن او جلو آمده باشد، باید حوله را وسط میدان بیندازد و شکست خود را بپذیرد.
برای همین کسی حوصله ی بحث با حزب اللهی ها را ندارد و هر دو طرف هیچ جور گفتگوی تفاهم آمیزی نمی توانند با یکدیگر داشته باشند.
پس قصد من بحث با حزب اللهی های معتقد و باور مند به جمهوری اسلامی نیست و این کار عین آب در هاون کوبیدن است.
اما می خواهم از حزب اللهی ها و بخصوص بچه حزب اللهی ها تقاضا کنم، به این فیلم ها و گفتار ها و برخوردهایی که در اینترنت از طرف حکومتی ها و «بزرگ حزب اللهی ها» پخش می شود و صورت می گیرد توجه کنند.
خیلی از حزب اللهی های واقعی شاید در خانه ای محقر زندگی کنند و زندگی شان هم به سختی اداره شود.
فقط یک قلم صحبت های خمینی و موضوع کوخ نشینان و کاخ نشینان را به ذهن بیاورید. یک قلم اسلام علی و کیسه ی نان برای فقرا را به یاد بیاورید. یک لحظه داستان عقیل و زغال سرخی که علی در دست اش نهاد را به یاد بیاورید.
بعد نگاه کنید به این کسانی که شما حزب اللهی ها، آن ها را در قدرت نگه داشته اید.
همین امروز در همین خبرنامه، ویدئویی منتشر شده از یک خلافکار حکومتی، که در لواسان خلافِ خانه سازی داشته و رسما و علنا می گوید کسی که بخواهد خانه ی خلاف ساخته شده ی او را خراب کند، بر فرق اش می کوبد و دیه اش را هم کنار گذاشته است.
این را بگیرید و بروید برسید به اکبر طبری ها. برسید به مافیایی که می زند در خارج از ایران یک قاضی فاسد را برای ساکت کردن اش معدوم یا مفقود می کند؛ و هزاران مورد از این جور موارد.
و شما توجیه گر حاکمیت بلامنازع این موجودات هستید. و شما گاه سربازان بله قربان گوی این ژنرال ها هستید. اسلام به نام شما، و دنیا به کام این ها.
به هواپیمایی که پسر سفیر ونزوئلا برای خودش از ثروت شما و من و ملت خریده و دخترکانی که کنج دل اش انداخته نگاه کنید و ببینید که حامی و حافظ چه کسانی هستید.
همین دیگر!
عرض ام همین بود.
مهم نیست که می خواهید سر به تن منِ نویسنده ی یک لاقبا نباشد. دستکم به فکر اسلام خودتان و آبرویی که برای آن باقی نمانده است باشید...
وزیر بهداشت از احتمال شورش مردم فقیر خبر داد
شهردار سئول گم شد
