محمد شریفی مقدم، دبیرکل خانه پرستار ایران، یکشنبه ۲۲ تیر، به ایلنا گفت: «پس از انقلاب، در تهران بیمارستان‌های مجهز و مقاومی ساخته نشده است.»

او ادامه داد: «من در دوران سوپروایزری، با مشاهده فرسودگی بیمارستان‌‌های دولتی احساس وحشت می‌کردم. حالا همچنان همکارانم در تهدید هستند. متاسفانه چند بیمارستان تهران هم با وجود ساخت ساختمان‌های جدید، از ساختمان‌های فرسوده بهره‌ می‌گیرند که این به هیچ وجه قابل قبول نیست.»

به گفته دبیرکل خانه پرستار، «بیشتر بیمارستان‌‌ها بیش از ۴۰ سال عمر دارند، اما بیمارستان‌هایی که پیش از انقلاب ساخته شده‌اند، دیگر مناسب استفاده نیستند و باید هرچه‌ سریعتر برای آنها جایگزین پیدا کرد.»

او اضافه کرد «تعدادی از بیمارستان‌ها کشور هم نزدیک به ۸۰ سال عمر دارند و هر لحظه ممکن است که به دلیل زلزله‌های بزرگ مقیاس تخریب شوند.»

پیشتر انوشیروان محسنی بندپی، استاندار تهران گفته بود پس از انقلاب در این استان تنها یک بیمارستان دولتی ساخته شده است. در همین حال ساخت بیمارستان در مدتی کوتاه به یک آرزوی ملی تبدیل شده است.

اشاره استاندار تهران به ساخت بیمارستان میلاد است که پس از انقلاب ساخته شد، اما ساختمان آن با ۳ هزار پرسنل و روزانه حدود ۶ هزار مراجعه‌کننده بر روی گسل بنا شده است.

همچنین پیشتر حسن قاضی‌‌زاده هاشمی، وزیر پیشین بهداشت ایران گفته بود: «در بازدید‌ها بیمارستان‌هایی با عمر کمتر از ۳۰ سال را مشاهده نکردم و عمده آنها عمر بیشتر از ۵۰ سال داشتند.»

محسن فتحی، عضو هیات رییسه کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی، نیز از بی‌توجهی «طرح تحول نظام سلامت» به نوسازی بیمارستان‌ها انتقاد کرده و گفته است: «در طرح تحول سلامت بودجه‌‌های زیادی صرف پروژه‌های عمرانی شد و در برخی موارد ساختمان‌هایی ساخته و ایجاد شد که توجیهی نداشتند و می‌توانستیم زیرساخت‌ها را تقویت کنیم اما متاسفانه به تقویت زیرساخت‌ها کمتر توجه شد.»

پیشتر مقام‌های شهرداری تهران از وجود ۳۳ هزار ساختمان ناایمن از جمله ۵۰ بیمارستان ناامن در پایتخت خبر داده‌اند.

در حالی که دولت جمهوری اسلامی برنامه چندانی برای ساخت بیمارستان ندارد، دبیرکل خانه پرستار همچنین تاکید کرد اوضاع برخی بیمارستان‌های خصوصی و متعلق به نهادها و سازمان‌های شبه دولتی هم چندان خوب نیست.