آواز ِ بی آغاز را آرام می‌نوشیم
با، مزه‌ی آهنگ ِ ناپیدا.
هر سینه آز آیینه، لبریزست.
زهر ِهراس ِ سنگ، در هر چشم.
در جان ِ ما هر واژه، رنگ ِ ارغوان دارد -
وقتی، دل ِ ما را کسی با نام می‌خوانَد.
ناشاد ِ بی رنگیم-
آنجا که دل، خالی ز آهنگ‌ست.
*
با "نیمه‌ی دیگر"
پیمانه در پیمانه، سرمستانه می‌رقصیم.
میلاد ِ موزون ِ چمن، زیباست.
پایان ِ پرواز پرستو، تلخ.
در روبرو، هر آرزو خوشبو.
ای وای... هنگامی که یک پیمانه، می‌افتد.
*
در جستجوی ناکجا، بار دگر، پیمانه می‌گیریم -
از دست ِ مست ِ ساقی ِ گلرنگ.
هستی، جواب ِ ناب ِ ناکامی‌ست.
رنگ ِ سوال ِ تازه دارد مرگ.
