اکنون نیزبجان، هم آنها و هم کسانی که در سال ۱۹۹۶ دست به اعتراض زده بودند افتاده آنها را به سه چهار پنج، هفت هشت سال زندان وحتا اعدام محکوم میکنند. اما ایران هم انگار که آب از آب تکان نخورده است، هیچ حرکت جدی صورت نگرفت ونمیگیرد، مگر همان هشتک "اعدام نکنید" که با همت مردم داخل و خارج تعداد معترضین به دوازده میلیون رسید و دیدیدم که اثر خود را نیز گذاشت و فعلا اعدام آن سه جوان متوقف شده یا به تاخیرافتاده است.
درمقابل این کشت و کشتارها و بگیرو به بند‌ها یک نفر آمریکائی که در مقابل دستگیری‌اش توسط پلیس مقاومت کرده بود، دیدید که چه عکس العمل بین المللی روی داد ودنیائی علیه این رفتار پلیس‌ها به پا خاست.
من ازشما می‌پرسم نباید به ما ایرانیان داخل و خارج و جامعه بشری و سازمان‌های بین المللی اعتراض کرد که آخر شما مگر انسان نیستید و یا ارزش دویست ایرانی و به گفته دیگری ۱۵۰۰یا ۵۰۰۰ ایرانی به اندازه یک نفر آمریکائی ارزش ندارد که مردم آمریکا و دنیا، آن اعتراض جهانی را ازخود نشان دادند؟ اما در برابر این جنایت آشکار جمهوری آدم کش، حتا سازمان‌های بین المللی هم عکس العملی اساسی ازخود نشان ندادند؟ آیا نباید دست کم جمهوری اسلامی را از پاره‌ای سازمانهای بین المللی به ویژه عضویت در کمیسیون حقوق بشرسازمان ملل بیرون کرده و عضویت و بهره برداری از بانکهای جهانی و بین المللی را محروم می‌ساختند که درسی باشد برای این حکومت بیشرم وآدم کش اشغالگر ایران؟
دست کم یک ژست دیپلماتیک ازخود نشان میدادید و مثلا درملاقات‌ها با مقامات ایرانی با آنها نه تنها دست نمیدادید و بلکه پرچم آنها را نیز مانند عراق، درملاقات با ظریف، درمحل ملاقات نصب نمیکردید تا آنها بدانند که جامعه جهانی به این گونه وحشیگری‌ها ازخود عکس العمل نشان میدهد؟
چرا جامعه بین المللی و مصیبت بارتر ازآن ما ایرانیها نسبت به این جنایاتی که برسرمان می‌بارد، این اندازه بی تفاوت هستیم؟ وچرا جامعه جهانی با این حکومت آدم کش مماشات می‌کند، آیا زد وبندی درخفا صورت گرفته است که آنها به حکومت نکبت بار خود ادامه دهند؟