تقدیم به پهلوان سعید...
وقتی چیزی برای عرضه داشته باشی، فرق نمی کند که از کدام خطه ی ایران برخاسته باشی؛ هر کس تو را ببیند و لهجه ات را بشنود، کیف می کند و تو را بزرگ می دارد. شعر شهریار را گوش کنید متوجه عرض من می شوید.
وقتی چیزی برای عرضه نداشته باشی، همواره در هول و ولای محل تولدت هستی و لهجه ای که داری و اهل کجا بودن ات. همیشه حس خود کم بودگی می کنی و این ها را ضعف می دانی و برای جبران ضعف ات، پر و پاچه ی دیگرانی که «ضعف ساختگی تو را» ندارند می گیری.
این یک واقعیت تلخ است متاسفانه، که عده ای از ما را تا جایی از مردم و کشورمان دور می کند که خواهان پیوستن به کشورهایی می شویم که مثلا هم زبان ما هستند و هم لهجه ی ما!
من خودم ترک هستم ولی هرگز نمی گویم ترک هستم چون پیش از هر چیز ایرانی هستم و گفتن این که ترک هستم معنی اش این می شود که من انسانی جدا از دیگر ایرانیان هستم یا در اقلیت هستم یا فرقی دارم با دیگر «ایرانیان».
من ترک هستم و از این بابت خوشحال ام که زبان دیگری می دانم و فرهنگ دیگری می شناسم و شهریار را می فهمم و مهدی روشن ضمیر را در عرصه ی علم و حسن انوری را در عرصه فرهنگ و لغت، همزبان خود دارم.
آیا شما تا به حال کسی را دیده اید که مثلا لهجه ی شهریار را مسخره کند؟
آری شما وقتی چیزی برای عرضه داشته باشید، نه تنها از تفاوت زبانی و جسمی و غیره تان خجالت نمی کشید بلکه دیگران از دیدن شما خجالت می کشند که چرا در سطح شما نیستند.
مشکل از تفاوت لهجه نیست که برای عده ای تا حد عقده مهم شده است و به خاطر آن ترک و فارس می کنند و گریبان فارس (خیالی) را می گیرند طوری که گویا با لهجه ی تهرانی حق ترک خورده می شود.
مگر در ما ایرانیان کسی هست که به لهجه ی امریکایی کسی اشاره کند یا آن را بد بداند؟
اتفاقا خیلی از ما خوشحال می شویم که به جای لهجه ی فارسی، لهجه ی امریکایی داشته باشیم چرا که به ما کلاس می دهد و نگاه کنید، می بینید که خیلی از بچه های تازه به دوران رسیده، در کنار عمل کردن بینی شان، سعی می کنند با پراندن لغات انگلیسی و گرفتن لهجه ی امریکایی، خودشان را بهتر و برتر نشان دهند.
پس اشکال از لهجه و محل به دنیا آمدن ما نیست. احساس خود کم بینی ما به خاطر نداشتن توانایی هایی ست که فکر می کنیم دیگران دارند و ما نداریم.
توانا که باشیم، لهجه ی ما، محل تولد ما، باعث افتخار ما می شود و هیچ دلیلی برای پریدن به دیگر اقوام از جمله فارسی زبان ها نخواهیم داشت.
نامه قالیباف به آیت‌الله جنتی درباره بورس
رافائل گروسی: برای طرح مسائل مهم به تهران سفر می‌کنم
