۱. طرف امریکا دروغ گزارش نکرده‌است. این شخص است که از قول او دروغ می‌سازد. آن مأمور سیا در گزارش خود می‌گوید: بنی‌صدر و دوستان او را نمی‌توان خرید. می‌گوید: او نیازی به پول ندارد مگر این که تبعید شود و، در تبعیدگاه، محتاج پول بگردد. این سند منحصر به فرد و تا بخواهی افتخار آفرین است. یادآور می‌شود که در امریکا کتابی منتشر شد که این دروغ در آن بود. بنی‌صدر بموقع از انتشار آن کتاب مطلع نشد اما از انتشار ترجمه فرانسه آن منتشر شد و به دادگاه شکایت کرد و دادگاه به استناد همان سند، با این‌که کار ناشر انتشار ترجمه یک کتاب بود، او را به پرداخت غرامت نسبتاً سنگینی به بنی صدر محکوم کرد.
۲. در ۲ مارس ۱۹۸۲، روزنامه هرالد تریبون متن منتشره در نیویورک تایمز را به استناد سند پرداخت پول توسط سیا به مخالفان رژیم «جمهوری اسلامی ایران» منتشر کرد. واشنگتن پست همان تاریخ، گیرندگان پول را و مبالغی که دریافت می‌کردند، با اسم و رسم منتشر کرد. نیویورک تایمز نوشته بود: گروه‌های چپ تا بنی‌صدر به استثنای بنی‌صدر و گروه‌های راست تا سلطنت طلبها از سیا پول می‌گیرند.
این دو سند تنها سندهای افتخار نیستند: پرشمار سند وجود دارند. دو سند از این سندها توسط ویکیلیکس اخیراً منتشر شده‌اند. در یکی به مقام امریکایی اطمینان داده می‌شود بنی‌صدر در حکومت بازرگان عضویت پیدا نخواهد کرد و در دیگری، افکار اقتصادی بنی‌صدر بخاطر بالابردن قیمت نفت و کاستن از صدور نفت و واردات، خطرناک خوانده شده‌اند.
۳. در دو سال ۵۷ و ۵۸ درآمد بنی صدر از کشاورزی مکانیزه حدود ۴۰۰ هزار تومان بود. هر دلار ۷ تومان بود. بنابراین، تنها از این محل نزدیک به ۶۰ هزار دلار درآمد داشت. درآمد دیگر بابت اجاره دو آپارتمان هم داشت. بنابراین، ماهانه افزون بر ۵ هزار دلار داشت. با انقلاب، هرگاه میخواست بابت تصدی مقامها که تصدی می‌کرد، حقوق دریافت کند، درآمد ماهانه او بیشتر از ماهانه ۶ هزار دلار (به دلار امروز۲۲,۸ هزار دلار) می‌شد. حقوق رئیس جمهوری که او نگرفت ماهانه ۲۰ هزار تومان (همان حقوق که در دوره شاه به نخست وزیر می‌دادند)، نزدیک به ۳ هزار دلار.
۴. با وجود این درآمد، بنی صدر زندگی ساده‌‍ای داشت. پس از کودتا، دارایی او را مصادره کردند. و او در فرانسه، به یمن قناعتی که خانواده او رویه کرده‌اند، زندگی می‌کند. فرزندان او با کارکردن هزینه تحصیل خود را تأمین می‌کردند.
زندگی او می‌گوید و شفاف که می‌توان مستقل و آزاد زیست. حتی در شرائط قربت و تهدید به ترور که یکی از عوارض آن، گرفتن امکان کار از او بود.

ایام بکام