هیچکس با اورژانس تماس نگرفت

رویداد۲۴ شادی مکی - افراد بی‌پناه بخشی از جامعه ما هستند؛ بخشی که به دلایل مختلف اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی به آسیب‌های شدید اجتماعی دچار شده و نیاز به کمک دارند. در این ویدئو مشاهده می‌کنید که مردی دارای اعتیاد در گوشه‌ای از خیابان‌های شوش مچاله شده و به بدترین شکل ممکن روی زمین افتاده است؛ در حالیکه مردم و کاسبان محل تلاشی برای کمک به او نمی‌کنند تا آنکه یکی از فعالان حوزه آسیب‌های اجتماعی خیلی اتفاقی در آن محل حضور می‌یابد؛ با این حال فرد بی خانمان زنده نمی‌ماند.

اینکه شهروندان به دلیل ترس از سلامت و بهداشت خود این فرد را لمس نمی‌کنند قابل درک است، اما اینکه برای کمک به او و حفظ جانش از تماس با اورژانس، شهرداری یا اورژانس اجتماعی هم خودداری کرده‌اند، موضوعی عجیب است این درحالی است که شاید تنها یک لحظه سریع‌تر اقدام کردن ما بتواند جان فردی را نجات دهد.

عادت به مشاهده چنین صحنه‌هایی در مناطق آسیب‌خیز و جنوبی پایتخت گویی باعث شده که درد‌های انسانی تلخی کمتری داشته باشد تا آنجا که حتی تلاش برای کمرنگ شدن درد هم تبدیل به موضوعی عبث شده است. جامعه ما در بسیاری موارد نشان داده است که از روحیه جمعی و حس مسئولیت اجتماعی بالایی برخوردار است. سرازیر شدن سیل کمک‌های مردمی به سوی مناطق سیل‌زده و زلزله‌زده نمونه‌ای از این احساس است پس شاید علت این بی‌تفاوتی نقص نگاه ما درباره افراد دارای اعتیاد و کارتن‌خواب‌هاست. نگاهی که حق زندگی این افراد و حق برخورداری آنان از کمک‌های درمانی و اجتماعی را فراموش کرده و آنها را نه به عنوان شهروندان آسیب‌دیده و بی‌پناه جامعه که طفیلی و تفاله‌های جامعه‌ می‌انگارد.

چنین نگاهی قطعا نیاز به تغییر دارد شاید باید از خود بپرسیم که جامعه‌ای که چنین بی‌رحمانه این افراد را از خود می‌راند برای بهبود زندگی آنها چه کرده است؟ اصلا علت و ریشه اعتیاد و بی‌خانمانی بسیاری از این افراد چیست؟ ما چه می‌دانیم شاید فردی که امروز در گوشه‌ای از خیابان کز کرده و از شدت خماری یا نشئگی نمی‌داند در اطرافش چه می‌گذرد همان نوزادی است که سالیان پیش با بیماری اعتیاد ناشی از داشتن مادری معتاد متولد شد و جامعه و مسئولان کاری برای بهبود زندگیش نکردند. شاید معتاد امروز روزی استاد دانشگاه،‌ هنرمندی در سینما یا یک نویسنده با استعداد بوده که به دلایل مختلفی که نمی‌دانیم به این حال و روز افتاده است. شاید این افراد کسانی باشند که روزگاری دست کمک به سوی جامعه دراز کرده‌اند اما کمکی دریافت نکردند.