کپسول پگاسوس نمونه کوچک‌شده هدف نهایی است و قرار است هر کپسول در نهایت بتواند ۲۳ نفر را حمل کند. کپسول پگاسوس حدود ۲.۵ تن وزن و حدود پنج متر طول دارد. داخل این کپسول به‌صورت لوکس و سفید طراحی شده است. یکی از مشکلات سفر با چنین وسیله‌ای در مدت زمان طولانی، محصور بودن در مخزنی در دل تاریکی است.

شتاب حرکت این وسیله با شتاب اولیه پرواز هواپیما شبیه ارزیابی شده است. این کپسول به روش شناور بودن مغناطیسی حرکت می‌کند.

پیش‌بینی می‌شود با فناوری کنونی، اگر مسیر طولانی باشد، کپسول پگاسوس بتواند به سرعتی در حدود هزار و ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برسد که بیش از دو برابرِ پرسرعت‌ترین قطارهای امروزی است. با توسعه نسخه بعدی این فناوری، هدف رسیدن به سرعت هزار و۳۰۰ کیلومتر در ساعت است.

ایلان ماسک، مدیرعامل تسلا، پیش‌بینی کرده است که کپسول‌های این‌چنینی در آینده در تونل‌هایی که بر فراز زمین یا در عمق آن قرار دارد، بتواند به سرعت هزار و ۲۰۰ کیلومتر در ساعت برسد.

ایلان ماسک این روش حمل‌ونقل را شیوه پنجم حمل‌ونقل نامیده که آینده تجارت و کار را در کره زمین متحول خواهد کرد.

در این طرح، حتی خودروها می‌توانند توسط این کپسول‌ها از کشوری به کشوری دیگر با سرعتی بیش از هواپیما منتقل شوند.

البته این طرح منتقدانی هم دارد. برخی منتقدان معتقدند این طرح از نظر عملی امکان‌پذیر است اما هزینه بسیار بالایی دارد که ممکن است درباره به‌صرفه بودنش تردید‌هایی را ایجاد کند.

یکی دیگر از نقدها و تردیدها در زمینه ایمنی این طرح مطرح شده است. تصادف با سرعت بالای هزار کیلومتر در ساعت مرگبار است. حتی تردیدهایی مطرح شده که در صورت زمین‌لرزه، اگر به تونل‌های خالی از هوا ضربه وارد شود، چه روی خواهد داد؟

هزینه ساخت هر مایل از مسیر این روش حمل‌ونقل حدود ۱۰۰ میلیون دلار است. این هزینهٔ گزاف، توسعه این روش جدید حمل و نقل را پرچالش خواهد کرد.