ایران وایر - ماهرخ غلامحسین‌پور
چند روز پیش مقاله تاثیرگذاری در روزنامه «نیویورک تایمز» درباره ویرانی زندگی کودکانی که تصاویرشان سر از «پورن‌هاب»، وب‌سایت منتشرکننده ویدیوهای جنسی، درآورد، منتشر شد. «نیکلاس کریستف» نویسنده این مطلب، ضمن اشاره به این که وب‌سایت پورن‌هاب ویديوهای زیادی حاوی تجاوز، تعرض به کودکان و یا رابطه جنسی کودکان زیر ۱۸ سال به نمایش می‌گذارد و با وجود این که اخیرا در پلی‌‌لیست‌هایی که خود این وب‌سایت تهیه کرده است عناوینی مثل «زیر ۱۸ سال» به چشم می‌خورد، گفته اما گزارش‌های تماشاگران درباره نقض حقوق کودکان و بهره‌کشی از آنان درباره این وب‌سایت بسیار کم است. نویسنده حدس زده که این موضوع به دلیل این است که تماشاگران پورن‌هاب به دیدن چنان تصاویری معتاد شده‌اند و بعید است که چنان محتوایی را گزارش کنند.
آیا تماشای پورن اعتیادآور است؟ اگر چنین است، عادت به تماشای چنین محتوایی چه تاثیری روی زندگی افراد می‌گذارد؟ سهم کاربران ایرانی از سایت‌های پورنوگرافی چه‌قدر است؟ سال ۱۳۹۵ برخی وب‌سایت‌های ایرانی نوشتند یک‌میلیون ایرانی از مراجعان این قبیل وب‌سایت‌ها هستند.
👈مطالب بیشتر در سایت ایران وایر
او ادمین یک وب‌سایت پورن است. چندین بار مکالمه را ترک می‌کند، چون به آدم آن سوی خط هیچ اعتمادی ندارد و در نهایت می‌خواهد مطمئن باشد که نامی از وب‌سایت‌شان در این گزارش برده نخواهد شد.
نام کاربری او «تله. دو صفر» است و در طول سه سال گذشته وظیفه آپلود ویدیوها را در یک سایت پورنوگرافی فارسی بر عهده داشته است.
او می‌گوید روزانه بیش از ۲۰ هزار بازدیدکننده دارند: «عموم مردم وانمود می‌کنند که از این کار بدشان می‌آید. اما این همه بازدیدکننده از کجا می‌آید؟ اگر تقاضایی نباشد عرضه‌ای هم وجود نخواهد داشت، ولی تقاضای روز به روز ما برای بازدید از تولیدات ویدیو و تصویرمان بالاتر هم می‌رود. به هر حال مردم ترجیح می‌دهند ریاکاری کنند. آن‌ها وانمود می‌کنند که سرگرمی با پورنوگرافی کار درستی نیست، اما در عمل انجامش می‌دهند.»
به گفته آقای تله. دوصفر، هر متقاضی فقط با یک نام کاربری جعلی می‌تواند عضو گروه‌های چت روزمره باشد، اما دوست‌یابی، مشاوره یا دلالی محبت وظیفه آن‌ها نیست و همچنین در مورد خرید و فروش کالاهای جنسی به کسی مشاوره نمی‌دهند.
وب‌سایت آن‌ها تولیداتی با محتوای آموزشی در زمینه ایمنی جنسی نیز دارد. آن‌ها مترجم، ادمین و کارمند ثابت دارند که دستمزد دریافت می‌کنند. با توجه به این که وب‌سایت‌های پورن اقدام به تبلیغ محصولات روزمره و مورد نیاز مردم نمی‌کنند و حق عضویت نیز ندارند، از آقای تله.دوصفر در مورد منابع مالی‌شان سوال می‌کنم، اما او مایل نیست در مورد محل درآمد سایت توضیح بدهد.
او می‌گوید ما محدودیتی برای آپلود کردن ویدیوهایی که با خشونت همراه‌اند نداریم، چون این تولیدات متقاضی بسیاری دارند و مورد توجه‌اند. اما آن‌چه به دست ما می‌رسد عمدتا خارجی هستند و به جز داستان‌های سکسی که غالبا برگرفته از تصورات خوانندگان سایت است، به ندرت ویدیوی خشن یا سکس کودکان که در ایران ضبط شده باشد، دریافت می‌کنیم. اما برای ویدیوهایی با عناوین سکس گروهی، تجاوز دسته‌جمعی، سکس زوری، سکس با شکنجه و سکس با کودکان یا حتی سکس با محارم، اشتیاق و تقاضای فراوانی از سوی کاربران ایرانی وجود دارد.
«حسن حقی»، کارشناس ارشد روان‌شناسی خانواده، به «ایران‌وایر» می‌گوید اعتیاد به پورنوگرافی می‌تواند همچون اعتیاد به مواد مخدر، زندگی فرد مبتلا را به کلی از ریل طبیعی خارج کند و عوارض نامطلوب و مخربی از خودش به جای بگذارد.
این روان‌شناس به ایران‌وایر می‌گوید گرایش به پورن نتیجه آسیب روانی است، نه علت آن و به همین دلیل هم باید برای کشف ریشه‌های این گرایش تلاش کرد.
«به نظر من گرایش به پورن نتیجه آسیب‌هایی است که فرد در روابط و دل‌بستگی‌های دوران کودکی تحمل کرده است. به این معنا که افراد بزرگسالی قبل از دیدن این ویدیوها و وابستگی به این شیوه زندگی، آسیب دیده بوده‌اند و آن آسیب‌ها منجر به این گرایش‌ها شده است.»
این کارشناس معتقد است گرایش به پورنوگرافی اگر به مرحله اعتیاد نرسیده و از سر تنوع باشد، الزاما منجر به آسیب روانی نمی‌شود. اما اعتیاد به آن می‌تواند مشکلات روانی همچون انزوا، اضطراب، اختلال خلقی و پریشانی ایجاد کند و همچنین مشکلات جنسی همچون زودانزالی و دل‌زدگی به گفته او از عوارض این وابستگی هستند: «اگر کسی از نظر روانی نرمال باشد با دیدن چند بار پورن به آن‌ها وابسته نشده و اختلال روانی نمی‌گیرد، اما کسی که زمینه افسردگی، اضطراب، کمبود اعتماد به نفس و تکانه‌های درونی دارد یا طردشدگی خصوصا در کودکی و حتی در بزرگسالی بر او اثرات عمیق درونی به جای گذاشته است، برای اتصال به زندگی یا پیدا کردن یک منبع شادی و صمیمیت به این فضا روی می‌آورد و وابسته می‌شود. به همین دلیل هم شناسایی و رفع ریشه‌ها مهم است.»
«مریم محبی»، متخصص سکس‌تراپی و روان‌درمانگر ساکن کانادا، معتقد است علی‌رغم وجوه منفی پورنوگرافی و با این که این موضوع در ذهن مردم بار منفی بسیاری به همراه دارد، اما نباید جنبه‌های آموزشی و کارکرد درمانی آن را نادیده گرفت.
به گفته دکتر مریم محبی، اصلی‌ترین منبع آموزش جنسی افراد ناآگاه، ویدیوهای پورن است و مردم با دیدن این فیلم‌ها الگوی رفتار جنسی را پیدا و همان الگو را در بستر امتحان می‌کنند.
او البته توضیح می‌دهد که باید بین تولیدات هرز و فاقد اعتبار علمی که ماورای استانداردهای فرهنگی یک جامعه است و به آن «شهوانی» یا «مستهجن‌نگاری» می‌گویند و ویديوهایی که می‌توانند به متخصصان علم پزشکی، روان‌شناسان و سکس‌درمان‌گرها برای اصلاح رفتار جنسی افراد کمک کنند و جنبه آموزشی دارند، تفاوت قائل شد.
به گفته این سکس‌تراپیست برخی مراجعانش به چهار دلیل تهییج جنسی، تجهیز جنسی، تحریم جنسی و تجربه جنسی به دیدن فیلم پورن نیاز دارند. او هر کدام از این موارد را توضیح می‌دهد: «تهییج جنسی زمانی است که فرد می‌خواهد برانگیخته شود. تجهیز جنسی یعنی برای این که با دیدن صحنه‌های جنسی آموزش ببینند، تحریم جنسی یعنی فرد در مقاطعی از زندگی نباید رفتار جنسی را وارد یک رابطه کنند و در آن لحظه، دیدن پورن می‌تواند به فرد کمک کند تا برای کنترل خودش در آن رابطه خاص بهتر عمل کند و همچنین برای تجربه جنسی؛ چون این نیاز یکی از اصلی‌ترین نیازهای بشر است.»
او حرفش را با پرسیدن چند سوال ادامه می‌دهد: «می‌پرسد نوجوانی که پارتنر ندارد، اما میل جنسی دارد، چه باید بکند؟ فرد سال‌خورده‌ای که جدا شده است، زن یا مرد مطلقه یا فردی که معلول و بیمار است و شریک جنسی ندارد، چه‌طور باید به خشنودی جنسی برسد؟ پورن می‌تواند به آن‌ها کمک کند، اگر چه معتقدم همه این‌ها باید جنبه درمانی داشته باشند و با کمک مشاور به سرانجام برسند.»
او البته آن بخش پورنوگرافی را که حاوی رفتارهای تحقیرکننده و توام با خشونت و یا مضامین جنسی مرتبط با کودکان و سوءاستفاده و تجاوز جنسی به افراد است، قابل دفاع نمی‌داند و همواره به عنوان یک متخصص به مراجعینش متذکر می‌شود که پورن می‌تواند اعتیادآور باشد.
چرا پورن اعتیادآور است؟ مریم محبی می‌گوید: «با استناد به آمار موجود بیشتر بینندگان پورن مردان‌اند. پورن امکانی را در رویا در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد که در دنیای واقعی قابل دسترس نیست، این که با یک زن زیبا در دنیای خیالی رابطه برقرار کنند، زنی که در دسترس و مشتاق آن رابطه است و هیچ مشکلی مثل زودانزالی، بیماری مراقبتی یا احتمال بارداری و مسائل دیگری نیز در میان نیست و همه این‌ها در دنیای واقعی برای بسیاری از افراد شدنی نیست، یا زنی که خودش را در قالب هنرپیشه فیلم می‌بیند که خواستنی و اغواگر است و نوازش می‌شود و همه این‌ها و خصوصا اشتیاق فرد برای تکرار آن‌چه پیش از این‌ها در او ایجاد لذت کرده است، او را به دیدن دوباره و وابستگی می‌کشاند.»
این سکس‌تراپیست مراجعان بسیاری دارد که به دیدن پورن وابستگی پیدا کرده‌اند: «غالب این افراد نسبت به الگوی سهل‌الوصل و راحتی که ذهن‌شان نسبت به آن شرطی شده است، خو کرده‌اند. آن‌ها رفتار جنسی‌شان را بر اساس همان الگو پیش می‌برند. یعنی چون نمی‌خواهند درگیر روابط سخت انسانی بشوند و خشنودی جنسی را در سریع‌ترین زمان و با بالاترین سطح مدیریت می‌خواهند، به تکرار و استفاده دوباره این روش مشتاق‌اند.»
او البته معتقد است برخی از افراد به این دلیل که ضعف مدیریت هیجانی دارند از این روش به عنوان ابزار تعادل هیجانی بهره می‌برند: «مثلا یک فرد میل جنسی ندارد، اما عصبانی است و فکر می‌کند اگر پورن ببیند خشمش را کنترل خواهد کرد و خوشحال خواهد شد. بدین معنا که چون من ناراحت، تنها، افسرده و به نوعی، دچار تلاطم هیجانی هستم به این دنیای خیالی پناه ببرم تا دیگر به دردم فکر نکنم.»
او به عنوان یک متخصص به مراجعانش یادآوری می‌کند تا از خودشان بپرسند چه فیلمی را در چه زمانی و برای چه منظوری و چه‌قدر باید ببینند؟ چرا و چه‌گونه ببینند؟ چرا که اگر این رویه مدیریت نشود عواقب خوشایندی نخواهد داشت: «آن‌ها باید تعریف درستی از کم و کیف رابطه جنسی داشته باشند و ملاحظات رابطه را بشناسند، مرز بین دنیای واقعی و خیال را بدانند و متوجه باشند که برخی درخواست‌ها از شریک واقعی زندگی، تولید مزاحمت خواهد کرد و به همین دلیل هم اگر میل به پورنوگرافی مدیریت نشود و جنبه درمانی نداشته باشد مخرب خواهد بود.»
