جمهوری اسلامی در حوزه تقلب و سرکوب، قدرت بالایی برای یادگیری دارد
ایندیپندنت فارسی - مجید محمدی
با ارسال ۶۵ میلیون برگه رای پستی (از ۹۰ میلیون برگه رای فرستاده‌شده از سوی ایالات) بیش از ۸۱ میلیون رای برای بایدن در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا ثبت شد. این رای‌ها، نامزدی را به کاخ سفید خواهد برد که درباره سلامت ذهنی او و پرونده فساد مالی خانواده بایدن، مانورهای سیاسی آنها (مثلا در باب استخراج گاز به روش تزریق گاز، برنامه محیط‌زیست چپ‌ها، کاهش بودجه پلیس، اصلاحات قضایی یا مالیات‌ها)، عدم پاسخگویی به سوال‌های خبرنگاران (مثلا در باب انباشتن دیوان عالی از قضات چپگرا) و فقدان شور در میان رای‌دهندگان دمکرات، گمانه‌زنی‌هایی مطرح است. پس از تجربه رای پستی در آمریکا، مقامات جمهوری اسلامی نیز به انجام بیعت ۱۴۰۰ با رای پستی اشتیاق نشان می‌دهند. برخی از اعضای مجلس و شورای نگهبان کاملا از این امر استقبال کرده‌اند. این اولین‌بار در تاریخ جمهوری اسلامی است که چنین ایده‌ای، در میان مقامات و از سوی آنها مطرح شده است.
عباسعلی کدخدایی، سخنگوی شورای نگهبان، در مورد رای پستی می‌گوید: «اگر چنین پیشنهادهایی [رای به صورت پستی] ارائه و تبدیل به قانون شود، شورای نگهبان قطعاً استقبال خواهد کرد.» (الف ۲۴ آذر ۱۳۹۹) علیرضا سلیمی، عضو هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی، روش اخذ رأی به شیوه پستی را مناسب تلقی کرده است و می‌گوید: «لازم است زیرساخت‌ها برای اخذ رأی، به شیوه پستی فراهم شود.» (مشرق ۲۲ آبان ۱۳۹۹) در سمت اصلاح‌طلبان نیز علائمی مثبت برای رای پستی ارسال شده است: «می‌توان به نمایندگان توصیه کرد لااقل درباره موضوع سوم [رای‌گیری پستی] به‌قوت وارد عمل شوند و ماده/تبصره‌ای تدارک کنند و رأی‌گیری پستی را کلید بزنند و به سرعت شورای نگهبان را قانع و باب رأی‌گیری پستی را باز کنند.» (سعید حجاریان، عصر ایران ۲۶ شهریور ۱۳۹۹)
چرا مقامات جمهوری اسلامی که با هر چه در دمکراسی‌های غربی اتفاق می‌افتد، مخالف هستند یا به دیده ظن و تردید می‌نگرند، از این امر استقبال کرده‌اند؟ آیا این استقبال به حفظ جان مردم در دوران کرونا مربوط می‌شود؟ اگر چنین بود بیعت مجلس در اسفند سال گذشته، در اوج شیوع کرونا در کشور انجام نمی‌شد. علت آن را باید در ظرفیت‌های رای پستی برای مهندسی آرا، چه در پر کردن برگه‌ها و چه در تجمیع و شمارش آراء جستجو کرد. این ظرفیت‌ها بدین قرار است:
مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی
حل مشکل مشارکت پایین
انتظار می‌رود میزان مشارکت عمومی در بیعت ۱۴۰۰، بدون ارسال برگه رای، به حدود ۳۰ درصد کاهش پیدا کند، چون در بیعت ریاست جمهوری، معمولا میزان مشارکت از مجلس پایین‌تر بوده است. در بیعت مجلس، رقابت‌های محلی و قبیله‌ای نقش دارد و میزان مشارکت را بالا می‌برد، اما بیعت ریاست جمهوری مسئله‌ای سراسری و بیشتر مربوط به مسائل دولت مرکزی است. رقم رسمی مشارکت در بیعت ۱۳۹۸، ۴۲ درصد بود و انتظار می‌رود که این رقم برای ۱۴۰۰ بیش از این افت پیدا کند. ارسال ده‌ها میلیون برگه رای، راه را برای رای‌سازی و پر کردن صندوق‌ها، بدون حضور افراد محلی در حوزه‌های رای، فراهم می‌کند. رژیم جمهوری اسلامی در اوج نامحبوبیت، ناکارآمدی و عدم مشروعیت، به رقم بالایی از مشارکت برای اعلام نیاز دارد و چون نمی‌تواند چنین مشارکتی را رقم بزند، آن را برخواهد ساخت؛ برگه‌های رای پستی که در مقیاس انبوه قابل ارسال است، سناریوی مناسبی برای انجام این کار است.
خرید و فروش رای
ده‌ها هزار میلیارد تومان پول‌های کثیفی که در دوران بیعت‌ها در ایران با هزینه‌های تبلیغاتی سیاسی شسته می‌شوند، قابلیت مصرف برای خرید و فروش رای به صورتی انبوه در شرایط رای پستی را دارند. جامعه درگیر در فقر و فلاکت و بیکاری می‌تواند این پول‌ها را به مصرف تست کرونا تا خرید گوشت و شیر و پنیر برساند. بسیاری از مردمی که می‌دانند رای آنها تاثیری در تعیین جهت کشور ندارد، مشکلی با خرید و فروش رای خود نخواهند داشت و مقامات این را می‌دانند. کافی است نامزد مورد نظر سپاه، با دادن هدیه و شام و نهار و کارت اعتباری، این قدرت را پیدا کند که کارکنان کارزارش، برگه‌های رای را دریافت کرده و پس از پر کردن از جانب افراد، ارسال کنند. حتی مقامات، با افشای مواردی از این دسن، بعد از شمارش آرا مشکلی نخواهند داشت چون رقم اعلام شده برای آنها مهم‌تر از سلامت شمارش است.
درو کردن رای
اتفاق دیگری که در رای‌گیری‌های پستی در دنیا افتاده، درو کردن رای از در خانه‌ها است. پستی شدن رای، این اقدام را آسان خواهد کرد. جمهوری اسلامی در بیعت‌های قبلی، با تخصیص یک سوم از صندوق‌ها به صندوق‌های سیار، همیشه به درو کردن رای مشغول بوده است. اما رای پستی، رقم آرای ریخته‌شده در غیر از صندوق‌های محل‌های رای‌گیری را به بالای دو سوم خواهد رساند و بسیاری از محدودیت‌ها را خواهد کاست. میان جمع‌کردن رای از در خانه تا انداختن آنها به جعبه پست، انواع تحولات را می‌توان انتظار داشت.
رای دادن مردگان
اگر قرار نباشد افراد پای صندوق رای حاضر شوند و برگه رای، برای شمارش کافی باشد، چندین میلیون ایرانی درگذشته که هنوز شناسنامه و کارت هویت دارند و حتی یارانه دریافت می‌کنند، در بیعت شرکت خواهند کرد. حکومت با این امر، مشکلی نخواهد داشت چون تعداد آراء را افزایش می‌دهد و شورای نگهبان نیز اطمینان خواهد داد که نامزدی غیر وفادار به رهبر، تایید صلاحیت نشود. جعل امضا و اثر انگشت افرادِ از دنیا رفته، مشکلی نخواهد داشت چون ایران بانکی برای جمع‌آوری امضا و اثر انگشت افراد ندارد. اگر چنین چیزی هم موجود باشد، مقامات خود را ملزم به تطابق نخواهند دید؛ همان‌طور که در مهد دمکراسی یعنی ایالات متحده چنین کاری از سوی فرمانداران چند ایالت انجام نشد. با توجه به اینکه رای‌دهندگان ایرانی، نیازی به ثبت‌نام ندارند و در هر کجای کشور می‌توانند رای بدهند، اصولا امکان وارسی رای بر اساس محل ثبت نام وجود ندارد؛ اگر مقامات بخواهند چنین کاری را انجام دهند.
تجمیع قابل دستکاری آسان
رای پستی چون در مقیاس میلیونی یا صدها هزار نفری به یک محل می‌رود و گروه خاصی (مثلا در مسجد یک محل) آن را نمی‌خوانند، این امکان یا توجیه را به سازمان رای‌گیری می‌دهد که از ماشین برای رای‌خواندن استفاده کند و رای‌خوانی با ماشین همان و مهندسی آسان آراء همان. رای‌های پستی را می‌توان به نحو کیلویی به درون ماشین‌ها خوراند یا آنها را چندین‌بار به درون ماشین فرستاد. ماشین‌هایی که در مقیاس انبوه آرا را می‌خوانند امکان دستکاری آسان را در شمارش، به مدیران رای‌گیری می‌دهند. به ماشین می‌توان دستور داد که چه رای‌هایی را بخواند (مثلا آرای بدون امضا یا آرایی بدون اسم یا اسامی مکرر) یا نخواند (رای‌های یک نامزد خاص یا حزب خاص یا مثلا پنج در میان، آرای یک نامزد خاص).
احتمالا مقامات در کنار فکر کردن به آرای پستی، به فکر خرید ماشین‌های رای‌خوانی دومینیون یا ای‌اس‌اند‌اس افتاده‌اند، چون مهندسی در شمارش آرا را آسان‌تر خواهد کرد. در این روش، دیگر نیازی نیست در تقلب، مواظب هزاران دهان یا دوربین برای عدم افشاگری بود، بلکه چند نفر یا چند برنامه‌نویس محدود در یک فضای بسته، می‌توانند این کار را انجام دهند.
اکثر کشورهای دمکراتیک رای پستی را به دلیل نکات فوق و مقررات مربوط به رای پستی، برای افراد ساکن در داخل کشور خود ممنوع کرده‌اند. البته طرفداران رای پستی این نحوه رای‌گیری را با رای‌گیری غائبان (افراد ساکن در خارج) خلط می‌کنند تا نشان دهند در اکثر کشورها، رای پستی مجاز شمرده شده است. اکثر کشورهای عضو اتحادیه اروپا، رای پستی برای افراد مقیم در داخل کشور را مجاز نمی دانند. حتی آنها که رای پستی را مجاز شمرده‌اند، آن را برای همگان مجاز نمی‌دانند و به شرایط و افراد خاص محدود می‌کنند.
نتیجه یک گزارش در سال ۲۰۰۵ با مشارکت دو حزب جمهوری‌خواه و دمکرات با ریاست جیمی کارتر، رئیس جمهور اسبق و جیمز بیکر، وزیر امور خارجه اسبق (یک جمهوری‌خواه) این بوده است که «رای دادن با نامه از سوی افراد غائب، بزرگ‌ترین منبع تقلب بالقوه در انتخابات در ایالات متحده بوده است.» آنها این نکته را در مورد رای غائبان گفته بودند که فرد با ارسال نامه، تقاضای برگه رای می‌کند و در حضور شاهد آن را امضا کرده و تا روز انتخابات آن را به دست دولت ایالتی می‌رساند. وقتی این شرایط را برداریم (در رای پستی میلیونی بدون درخواست رای‌دهنده)، دیگر هر گونه مانع برای تقلب را حذف کرده‌ایم. مقامات جمهوری اسلامی با دنبال کردن اخبار انتخابات ۲۰۲۰ در امریکا، تازه دارند ظرفیت این‌گونه رای‌گیری را برای مهندسی انتخابات کشف می‌کنند.
ابتلای ماکرون به کرونا
