اما در مورد جمهوری اسلامی همه نشانه‌ها حاکی است. که علاوه بر اکثریت قریب به اتفاق ملت ایران واعضای جامعه بین المللی، درین جامعه چند متحد اندک این رژیم هم می‌دانند که این بساط رفتنی است. سه کشور به ظاهر متحد رژیم یعنی چین روسیه و ترکیه عمدتا نگران آینده روابط خود با ملت ایران پس از سرنگونی این رژیم بوده و بارها نگرانی روابط آینده خود با این ملت بعد از این رژیم را با عذر تقصیرفعلی، اما جبران آن در آینده به نحوی نشان داده‌اند. از جمله رئیس جمهور چین بارها اعلام نموده که اگر مردم ایران عمدتا کالاهای بی کیفیتی از چین دریافت می‌کنند. بخاطر تقاضای خود مقامات رژیم برای خرید کالاهای ارزان و بی کیفیت می‌باشد. مقامات روسیه هم بارها اعلام داشته‌اند. که کاهش سهم ایران از دریای کاسپین از پنجاه در صد به یازده درصد بر خلاف حیرت و تعجب ما از سوی مقامات رژیم بدون هیچ مقاومت قانونی کلید خورده است. ترکیه هم از آینده محتوم رژیم بیم دارد و سعی می‌کند نوعی موازنه در رفتارش با رژیم از یک طرف و مردم ایران از طرف دیگر داشته باشد. که بعد از رفتن رژیم، نبازد. از جمله بعد از همکاری با خامنه‌ای و کمک یا چشم پوشی در ترور یا دستگیری و ربودن مخالفان، اسناد و شواهد را علیه رژیم رو می‌کند. که این کار توسط عمال رژیم صورت پذیرفته است. یا یک مافیا و یا یک پرستو درین جنایات دست داشته‌اند.

به این ترتیب بنظر می‌رسد روزهای آخر رژیم هم از نظر داخلی و هم از نظر خارجی به شمارش افتاده است.

علی اکبر امیدمهر