در همین زمینه:

زهرا رهنورد: ما مهم نیستیم باید به فکر مردم و کشور بود

معصومه دهقان

تو مترو بودم گوشیم زنگ خورد.
گفتم بله
گفت خانم دهقان
گفتم بله بفرمایید
گفت رهنورد هستم و بقیه ماجرا...
گفتم خیلی خوشحالم که صدایتان را می شنوم ولی چرا بعد از ۱۱ سال؟
گفت ما مهم نیستیم باید به فکر مردم و کشور بود.....
از هما گفت و از مائده و پسرها احوالپرسی کرد . بغض کردم و او برای همدردی با من
گفت خواهر من شب عروسیش تصادف کرد و فوت شد.
او گفت و من گفتم و گله کردم که بزرگترین هزینه را مردم دادند که ناگزیرند درجامعه ای زندگی کنند که اخلاق و انسانیت در ان کم رنگ شده است و یاد کرد از روزی که در خانه مادرش اتفاقی ملاقاتشان کردیم. .....باز نالیدم از این همه قساوت و ستم !
... خداحافظی کردیم با کوله ای سنگین از سلام به همه مردم ! و گوشی را داد به مهندس میرحسین.
سلام اقای مهندس !
از ما ترکها دور شدین ترکی که یادتون نرفته؟
خندید و گفت نه برای چی یادم بره.
هم ترکی حرف میزنم هم لری و هم فارسی.
گفتم هنوز امید بذر هویت ماست؟
گفت : قطعا . ما همیشه امیدوار بوده ایم .به مردم و کشورمان باید بیندیشیم.
مثل همیشه دعا کرد و سلام رساند و گفت همه باید به کشور فکرکنیم . مردم ما شایسته بهترینها هستند .
و من ادامه دادم و نالیدم و نالیدم از ظلمی که به مردم شده و بعد از شکایت و شکوه ی من
شماره عبدالفتاح را گرفت تا با او تماس بگیرد....
ایستگاه دروازه دولت برایم پر از خاطره شد .
شنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۹