اوتارسون، که سرمایه گذار بازیهای ویدیویی است می گوید علت درخواست او این بود که از افزایش نگران کننده تعداد مبتلایان به ویروس کرونا در لس آنجس-محل زندگی اش به تنگ آمده بود.

او امیدوار است که با شرکت در این برنامه بتواند فرصت های سرمایه گذاری در صنعت بازیهای ویدیویی را که در هلسینکی پر رونق است بررسی کند و همچنین در حالی که در شهری زندگی می کند که در مقایسه با سایر شهرهای اروپا کمتر درگیر ویروس کرونا است، افق فکری خانواده اش بازتر شده و تماس های بیشتری هم داشته باشد.

"نامزد من هم در رشته بازرگانی کار می کند به همین جهت ما به این برنامه به عنوان فرصتی برای گسترش واقعی شبکه مان در منطقه نگاه می کنیم"

در تازه ترین شاخص رقابت پذیری استعدادهای جهانی، این شهر در مرتبه سی و یکم قرار دارد.

هلسینکی از این لحاظ حتی از همسایگان نزدیکش مانند استکهلم و کپنهاگ نیز عقب تر است. فلیپه مونتیرو، استاد دانشکده بازرگانی اینسید INSEAD و مدیر آکادمیک شاخص رقابت پذیری استعدادهای جهانی، می گوید هلسینکی به این دلیل در رده های پایین فهرست قرار دارد که در مقایسه شهر کوچکتری با نفوذ جهانی کمتری است، شمار گردشگران خارجی اش زیاد نیست و مرکز تنها معدودی شرکت های چند ملیتی است.

یوناس هالا، رئیس تقویت استعدادها در بازرگانی فنلاند Finland Business می گوید در حال حاضر صنایع به دنبال کارمندانی هستند که از جمله در امنیت سایبری، فناوری فضایی، فناوری بهداشت، و محاسبات کوآنتوم تخصص دارند. کسانی که در جستجوی کار در رشته هایی مثل داده ها و تجزیه و تحلیل یا مهندسی نرم افزار هستند می توانند ماهانه تا ۴هزار و ۹۶۰ دلار حقوق دریافت کنند چون رقابت در این رشته ها کم است.

"جامعه ای که خوب عمل می کند و کارها پیش می رود"

یوهانا هور، می گوید هم تعداد و هم خصوصیات کاندیداهایی که برای شرکت در برنامه ۹۰ روزه ثبت نام کرده بودند او را متعجب کرده بود، ۳۰درصد داوطلبان از آمریکای شمالی می آمدند و بقیه از سراسر تمام قاره های دیگر. اکثر داوطلبان (۷۰درصد) کارمندان دورکار بودند؛ ۱۶ درصد کارآفرین و ۱۲درصد کسانی بودند که می خواستند در خود هلسینکی کار کنند. همچنین ۶۰ سرمایه گذار، از جمله خود الی اوتارسون هم جزو داوطلبان بودند.

هریندر یاسوال، متخصص بیوشیمی و کارشناس امور نظارتی است که در سال ۲۰۱۹ از سیلیکُن وَلی، قلب فعالیت های کامپیوتری آمریکا به هلسینکی نقل مکان کرد. یک فرصت دورکاری و شانس ایجاد توازن بهتر بین پیشبرد شغل با تربیت سه فرزند خردسال در زادگاه پدری شان، او را به فنلاند کشاند: "آنها متوجهند که در اینجا خانواده شخص و داشتن وقت آزاد اهمیت دارد. در آمریکا من همیشه استرس داشتم، با عجله به جلسات می رفتم و بعد با عجله خودم را به خانه می رساندم تا بچه ها را به بازی فوتبال ببرم. وقت من دست خودم نبود."

هریندر یاسوال، اضافه می کند از آنجا که یک زن سیاه پوست است، احساس می کرد در آمریکای دوره دونالد ترامپ، کمتر مورد قبول است. این نکته و افزایش آتش سوزی ها و ترافیک و کمبودهای نظام آموزشی سبب شد که متقاعد شود وقت ترک سیلیکُن ولی، و جستجوی فرصت ها در جایی دیگر فرا رسیده.

هریندر می گوید نقل مکان به اِپسو، در حومه هلسینکی کار بسیار درستی بوده ولی چالش هایی هم داشته. مدتی طول کشید تا به سرمای آنجا عادت کند و اگر چه فنلاند غالبا در فهرست خوشحال ترین کشورهای دنیا قرار دارد به عقیده او مدتی طول می کشد تا شخص فرهنگ فنلاند را بشناسد. او می گوید مردم فنلاند برخلاف آمریکایی ها برون‌گرا یا اجتماعی نیستند و بعضی وقتها به عنوان یک آمریکایی احساس می کند خیلی پر سر و صداست؛ فنلاندی ها ساکت ترند و برای حریم شخصی خود ارزش قائلند.

فلیپه مونتیرو، از دانشکده بازرگانی اینسید، معتقد است برنامه ۹۰ روزه فنلاند نمونه چشمگیری است از این که چگونه مراکز کوچکتر فعالیت می توانند فکر کنند که قادرند با امثال سانفرانسیسکوها، لندن ها یا سنگاپورها در جهان رقابت کنند.

"به نظر من صِرف تجربه یک چنین چیزی نشانه خوبی است چو تیزهوشی آنان را نشان می دهد"

ولی آیا این تنها یک بازاریابی بزرگ است، یا ادامه خواهد داشت و موفقیت آمیز خواهد بود؟

مونتیرو در پاسخ می گوید: "بستگی به این خواهد داشت که آیا هدف آنها از این کار فقط یک خودنمایی است یا این که از این تجربه برای یاد گرفتن از داده ها از نظر این که چه نوع افرادی درخواست کار می کنند، به چه حرفه هایی علاقمندند و چه کسانی می آیند و می مانند، استفاده خواهند کرد."

البته آمدن و ماندن دو چیز کاملا متفاوتند. اوتارسون، سرمایه گذار بازیهای ویدیویی به زودی برای رفتن به هلسینکی سوار هواپیما خواهد شد ولی او بلیت یک سره خریداری نکرده. "نقل مکان به خارج از آمریکا مطمئنا احتمالی است که خانواده ما در باره آن بحث کرده اند ولی این یک دستور کار نیست. به نظر من بیشتر آزمایشی است برای ما که ببینیم زندگی در جایی که حقیقتا کسی را نمی شناسیم چطور خواهد بود."

این سفر برای اوتارسون تنها یک آزمایش است ولی به گفته مونتیرو برای هلسینکی هم همینطور است. "اگر این کار را درست انجام دهند، می تواند به آنها در طرح موثرتری برای نقشه جا بجایی و جذب استعدادهایی که مایل به اقامت طولانی تر باشند، کمک کند." او اضافه می کند که خوب است سایر شهرها هم به این موضوع توجه کنند.