روزی که پاپ، زنی را که دچار احساسات شده بود و او را رها نمی کرد هُل داد، آن مقام روحانی و آسمانی هم ناگهان از اوج به زیر فرو افتاد، ولی خوشبختیِ کارِ پاپ در این بود که لات بازی زمینی را ادامه نداد و موضوع در همان هُل دادن خلاصه شد.

خمینی که موضوع قاطعیت اش، به عنوان حُسنی سیاسی بر شمرده می شد، لات بازی زمان حال را کافی ندید و به تعریف داستان هایی از لات بازی های گذشته اش پرداخت که انسان را دچار اشمئزاز می کرد.

داستان کتک زدن پیرمردی که ظاهرا به ناموس کسی بند کرده بود یا حرف زشتی زده بود و خمینی در جوانی این پیرمرد را کتک زده بود و او این داستان را با افتخار تعریف می کرد.

فیلم دیدار پاپ از آیت الله سیستانی را که در مطلب قبلی ام گذاشتم اگر ببینید، مشاهده می کنید که آیت الله، وقتی عکاسان در حال عکس گرفتن هستند، مثل مجسمه ای بیجان، دست بر پا نهاده و با حالتی خاص به دوربین ها نگاه می کند.

این به خاطر سنتی ست که زمانی آیت الله ها آن را مراعات می کردند و آن این بود که عکس گرفتن و انتشار عکس از خودشان را دور از شان و مقام الهی شان می دانستند. در اوایل انقلاب زمانی که هنوز شاه بر سر کار بود و بازار ملاها داشت به تدریج گرم می شد، دفتر آیت الله شریعتمداری از روزنامه ها خواست تا عکس او را منتشر نکنند.

حال امروز که بادکنک «آیت الله» خامنه ای، با سوزن دیدار پاپ و سیستانی ترکیده بد نیست آقایان بنشینند اندکی تامل کنند ببینند چه کرده اند که سیستانی کماکان مورد احترام مقامات درجه اول جهانی ست و آیت الله خامنه ای و دار و دسته اراذل و اوباش او حتی ارزش مخاطب قرار گرفتن ندارند.

آری. اینجاست که باید گفت خداوند هیچ کس را وقیح و بی شخصیت نکند! آمین!