وزیران خارجه چین و ایران روز شنبه در مراسمی که به طور مستقیم از تلویزیون حکومتی پخش شد، توافق‌نامه همکاری ۲۵ ساله بین این دو متحد را امضا کردند. سندی که مقامات دو کشور از ارائه جزئیات آن خودداری می‌کنند و منتقدان آن را با قرارداد ترکمنچای زمان قاجار مقایسه می‌کنند.

روز یکشنبه ۸ فروردین، رئیس جمهوری ایالات متحده در واکنشی کوتاه به همکاری جمهوری اسلامی و چین، آن را نگران کننده توصیف کرد.

لازم به ذکر است که امضای این قرارداد، واکنش‌های گسترده‌ای را در شبکه‌های اجتماعی به همراه داشت و کاربران با استفاده از هشتگ‌هایی مانند «#ترکمانچای_چینی»، «#ایران_فروشی_نیست» و «#نه_به_قرارداد_۲۵ساله» مخالفت خود را با آن ابراز کردند.

روز دوشنبه، حسن شریعتمداری، فعال سیاسی مقیم آلمان با اشاره به محرمانه بودن اطلاعات و مضامين این سند همکاری به صدای آمریکا گفت،‌ با امضای این سند همکاری تمام «زیر ساخت‌های مملکت، اتصالات دیجیتال، ‌امور نظامی و دفاعی ایران، ‌پتروشیمی، نفت و گاز و صنایع ایران» در اختیار چین خواهد بود.

از سوی دیگر، منوچهر بختیاری، ‌پدر پویا بختیاری از جانباختگان اعتراضات آبان سال ۱۳۹۸ و یکی از امضاکنندگان بیانیه «فروش ایران را متوقف کنید»، نیز به صدای آمریکا گفت: «‌باید کنار هم باشیم و تا همبستگی نداشته باشیم و هم دل نباشیم، هیچ کاری نمی‌توانیم بکنیم؛ بیانیه فایده‌ای ندارد و باید بیایید در میدان عمل.»

سال گذشته و در زمانی که بحث امکان امضای چنین سندی مطرح شده بود مایکل روبین، کارشناس شناخته‌شده امور ایران و پژوهشگر برجسته موسسه «آمریکن اینترپرایز» در واشنگتن گفته بود: «هر بار که دولت ایران برای مقابله با نارضایتی‌اش از یک قدرت قبلی با قدرتی تازه متحد و به آن نزدیک می‌شود، نتیجه آن برای مردم ایران بد است. شاید خامنه‌ای این مسئله را نبیند، اما ایرانیان معمولی [آن را می‌بینند.]»

او در مجله «نشنال اینترست» نوشته بود که «هر توافقی با چین در بلندمدت موجب پشیمانی ایران خواهد شد.»