در این دو هفته، از کلاب هاوس بسیار چیزها آموختم:
-کلاب هاوس، صدای ایران!:
این صدا هرگز به این شکل شنیده نشده است. بله. از ابتدای باب شدن اینترنت فارسی، داشته ایم چت روم هایی که در آن ایرانیان گُله به گُله جمع می شده اند و با یکدیگر صحبت می کرده اند.
از چت روم های یاهو، تا چت روم های سایت «گویا».
من اولین بار در ایران، در گفت و گویی که جناب دکتر نوری زاده حضور داشتند و با جمعی از ایرانیان گفت و گو می کردند حضور یافتم ولی به دلیل ضعف اینترنت با مودم ۵۶ کِی نمی توانستم به صورت صوتی صحبت کنم لذا سوال ام را از جناب دکتر به صورت کتبی پرسیدم و آن سوالی بود در باره ی هواپیمایی که قرار بود از کرمان به تهران بیاید، ولی سر از کراچی در آورده بود و در آن یکی از اقوام رفسنجانی که الان اسم اش را فراموش کرده ام به عنوان مسافر حضور داشت و شایع شده بود که او مقدار زیادی طلا از ایران خارج کرده است.
اینترنت و دستگاه های رایانه ای هر روز کامل تر شد و ما به پالتاک رسیدیم که محلی بود برای اجتماع ایرانیان از گروه های مختلف.
ولی هرگز پلتفرمی مانند کلاب هاوس نداشتیم که در آن عده ای به عنوان گرداننده، اتاق هایی به راه بیندازند و عده ای مشخص در آن ها صحبت کنند و عده ای نیز اجازه ی سوال داشته باشند و عده ای نیز فقط به صحبت ها گوش کنند.
اتاق های مختلف ایرانیان در کلاب هاوس، واقعا صدای ایران است. صدای تعداد زیادی از هموطنان با دیدگاه ها و نظرهای گوناگون. صدای تعداد زیادی از هموطنان در داخل و خارج از کشور.
حکومتی ها، و نیز اصلاح طلبان حکومتیِ با رسانه و بی رسانه، در حال حاضر از این پلتفرم برای اشاعه ی نظرشان استفاده می کنند.
بخصوص امروز، در آستانه انتخابات ریاست جمهوری، اصلاح طلبان سعی دارند از این پلتفرم برای گندزدایی از چهره ی ملوث خودشان و نیز آماده سازی اذهان برای جا انداختن مثلا نامزدی کسی مثل مصطفی تاجزاده استفاده کنند.
تندروها هم فعلا در بلاتکلیفیِ «آیا رییسی نامزد خواهد شد یا نه» در حال دست و پا زدن هستند.
-جهان های موازی در کلاب هاوس!
چیز دیگری که از کلاب هاوس آموختم وجود جهان های موازی و کاملا مجزا از هم ایرانیان است.
در هر یک از این جهان ها، عده ای خاص زندگی می کنند که حرف های خاص خودشان را می زنند و نظرهای خاص خودشان را دارند. آن ها با زبان مخصوص خودشان صحبت می کنند طوری که ساکنان جهان های دیگر در فهمیدن سخنان آن ها دچار مشکل می شوند.
افراد می توانند از این جهان به آن جهان، از جهان حکومتی ها و علی مطهری ها، به جهان سعید سکویی ها و مخالفان تشنه به خون حکومت سفر کنند و حرف ها را گوش کنند اما بیان نظر مستقل در این جهان ها، آسان نیست و نیاز به اجازه ی برگزار کنندگان جلسات دارد که غالبا افراد همفکر خودشان را روی «صحنه» می برند و افراد مخالف فکر خودشان را به پایین «سِن» هُل می دهند.
کلاب هاوس را می توان مثل رادیو گوش کرد و حرف های جدیدی در آن شنید. اما به نظر من، تلاش برای اظهار نظر، چندان اثر گذار نیست چون برترین سخنرانان نیز نهایتا در حلقه های مشخص اتاق ها، تبدیل به ستاره های تنهایی می شوند که تک سویی می زنند و بلافاصله در اذهان خاموش می شوند.
در باره ی این پدیده باید مفصل تر نوشت.
یاد آوری می کنم که جناب هادی خرسندی و جناب ابراهیم نبوی و من فردا در کلاب هاوس در اتاق «دمی با هم بطنزیم» حضور خواهیم داشت. عزیزانی که وقت و تمایل داشته باشند می توانند در این اتاق حضور پیدا کنند و نظر خودشان را بیان کنند و نظر دیگران را بشنوند.
