البته واضح و مبرهن بود که جریان «می توو»ی ایرانی دیر یا زود تبدیل به «می توو»ی «ایرونی» شود و گند کار، مثل خیلی از کارهای مثبت دیگری که وقتی وارد کشور ما می شود یا به دست هموطنان ما می افتد، به صورت ۱۸۰ درجه تغییر جهت می دهد، در آید.

این که فردا هر کس که از مامان اش قهر کرده است بیاید و بگوید فلان سلبریتی یا غیر سلبریتی به من دست درازی کرده و مرا آزار جنسی داده، باعث خواهد شد تا «می توو»های واقعی هم اثر خودشان را از دست بدهند، و کار حمایت کنندگان از زنان آزار دیده دشوار شود، و تشخیص درست از نادرست مشکل گردد.

جریان آقای «کامجو» را اگر به سختی مورد انتقاد قرار دادیم، علت داشت. طرف آمده به کسی پیشنهاد داده، طرف مقابل رد کرده، طرف آمده و با قدرت نمایی، او را به خاطر نه گفتن، به دردسر بیندازد.

بعد هم آمده با گردن کلفتی، از قدرت «پمپاژ» خود سخن گفته و به تفسیر، «نو مینز نو» پرداخته و از شعر و ادب فارسی هم برای زورگویی جنسی به زنان دلیل و برهان آورده.

چنین آدمی را باید به سیخ کشید تا اولا دیگر از این غلط ها نکند یا اگر کرد بداند که کار ش بی جواب نمی ماند، و ثانیا ماجرای او درسی شود برای دیگر سلبریتی ها و آقایان که کار آزار زنان به این آسانی ها که فکر می کنند نیست و عواقب سخت اجتماعی در پی دارد.

اما حالا یکی از این ور، دیگری از آن ور بر می خیزد و چیزهایی می گوید که به موضوع «می توو» مربوط نمی شود.

مثلا...