تاجزادە در مصاحبە سال گذشتە با عبدی میدیا سە خط فکری در مبارزە با رژیم شاە را اینگونە بیان میکند. یکم، طرفداران مشی مسلحانە، دوم، طرفداران مبارزات پارلمانی و خط سومی کە او خود و جنبش سبز (بخوان موج سبز) را میراثدار ان میداند و انهم ورود مردم بە عرصە سیاست!! بقول خودشان سیاست ورزی مردمی!! اگر او بە ارای مردم اعتقاد داشت قبل از اعلام حضور در انتخابات بە میان مردم میرفت بە عربستان، بلوچستان، اذربایجان، کوردستان و حتی فارسستان هم سر میزد و بە چشمان مردم خیرە میشد انوقت تصمیم میگرفت. در حالیکە چهرە محترمی چون اقای عبداللە رمضانزادە مخالف ورود او بە انتخابات بودە است شرکت او ادر نتخابات فرمایشی (بقول خودش) بغیراز حماقی چە معنای دیگری میتواند داشتە باشد؟
از نظر او سخنان خمینی در نوفل لوشاتو با بعد از برگشت بە ایران فرق داشت چون وعدەهای خمینی قبل از برگشت بە ایران شرکت آزاد همە در انتخابات بود و تک صدایی نبود. آیا نیروهای سیاسی امکان ورود بە انتخابات و عصر طلایی خمینی دارند کە او برای نامزد شدن آستین بالا زدە است یا میتواند بعداز پیروزی‌اش زمینە آزادی نیروهای سیاسی را فراهم کند؟ آیا در خوشبینانە ترین حالت مسیری کە او دنبال میکند همانند شاپور بختیار نیست؟
گویند ایرانیان حافظە تاریخی ندارند، حافظە تاریخی دارند اما حافظە اخلاقی ندارند. اگر از باکگراوند دینی و شهری مصطفی تاجزادە کە هم شیعە است هم اصفهانی است، هم مقلد و مرید خمینی کە همە اینها در شکل گیری و جهت گیری شخصیت سیاسی نقش و از او چهرەای منفی میسازد بگذریم، فردیست کە با وجود سالها مسئولیت در ستاد انتخابات و احزاب وزارت کشور و تجارب بعداز زندان بهتر از هر کسی از ماهیت دروغین و غیر قابل اصلاح نظام بخوبی اگاە است. بنابراین نامزدی او دعوت از خاتمی و احمدی نژاد برای نامزد شدن در تضاد با اخلاق سیاسی است چون اخلاق سیاسی حکم میکند کسانیکە سابقەای بد و یا شکست خوردە در عرصە سیاست دارند از ورود بە عرصە قدرت دوری جویند؟!