عصر ایران؛ مهرداد خدیر- گاف یا اشتباه مجری شبکه تلویزیونی ورزش درباره قهرمانی فوتبال ایران در المپیک، فراتر از یک سهو لسانی و خطای زبانی است که از همه ما ممکن است سر بزند. به ویژه وقتی آن که همکار او یادآور می شود بازی های آسیایی بوده و آقای گاف دوباره می گوید جام ملت های آسیا جداست تا نشان دهد عمق بی سوادی و بی اطلاعی او فراتر از این است چون ابتدا تصور می شد بازی های آسیایی را که اصطلاحا به آن المپیک آسیایی هم می گویند با المپیک اشتباه گرفته و با تاکید مجدد معلوم می شود بنده خدا پرت تر از اینهاست!
خطای زبانی از همه ما سر می زند اما چنین اشتباهی نشان می دهد از تاریخچه المپیک هیچ نمی داند. باز گلی به جمال جواد خیابانی که کم دانی و کم خوانی خود را با اشک و لحن حماسی جبران می کند.
باید نوشت و نباید گذشت کرد تا مجریان بی سواد جای خود را به مجریان دانا بدهند.
برخی گمان می کنند با یک جست و جوی ساده در اینترنت اطلاعات کسب می کنند و آن وقت هم گاهی رسوایی به بار می آید مثل آن سرهنگِ گزارشگر فوتبال، جناب علی فر با اصرار بر دفاع خطی!
روزگاری عطا بهمنش گزارش می کرد که اهل خواندن و نوشتن بود و در بازی های المپیک حاضر می شد و احساس می کنم تن او در گور لرزید.
مجریان بی سواد، اطلاعات نادرست منتقل می کنند و بودجه صدا و سیما را هدر می دهند. چرا حمید رضا صدر گل کرد؟ چون از جنس مجریان کم سواد نبود و از خارج از این ساختار می آمد. تن او هم که تازه درگذشته نیز قطعا لرزیده است!
چرا عادل فردوسی پور گل کرد با این که جویده جویده سخن می گفت و استفاده بیش از حد او از واژگان انگلیسی را نمی پسندیدم و کلماتی چون کام بک و کلین شیت را بی دلیل رایج کرد. اما اهل کتاب بود و خواندن و نوشتن.
جواد خیابانی را تحمل می کنم چون در ابراری که اردشیر لارودی سردبیر آن بوده مطلب نوشته و دست او به قلم رفته است. مجری و کارشناس باسواد را نه از زبان که از قلم او باید شناخت و دید نوشتن هم بلد است یا نه وگرنه اگر به حرافی باشد خداداد عزیزی و فیروز کریمی حراف ترند و این دومی با دل پیچه و خیار غبن قرارداد خود هم سوژه می سازد هر چند بعد از اهانت به نویسندگان در برنامه خندوانه از چشم خیلی ها افتاده است.
دقایقی پیش فایل صوتی برنامه مشاعره رادیو در 60 سال قبل را می شنیدم که مجری آن مهدی سهیلی بود و میهمانان سیمین بهبهانی و ابراهیم صهبا و بانوی غزل که همین ماه سالگرد کوچ اوست و غزل مشهور خود را خواند:
یا رب مرا یاری بده، تا خوب آزارش کنم....
صهبا هم غزلی را خواند که در پاسخ گفته بود. هم شیرین و فرح بخش است و هم پر از اطلاعات.
مجریان کم سواد که با رابطه یا به خاطر دگمه های بسته یا چشم های رنگی برنامه اجرا می کنند اطلاعاتی منتقل نمی کنند و با سوتی ها و گاف ها خود را در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی مضحکه می کنند. مجری باید بخواند و بداند و جست وجو در اینترنت کافی نیست. یک مشت شعار و وطن وطن کردن هم کفایت نمی کند. هنوز مردم مجریان قدیمی را به خاطر دارند. هنوز منوچهر نوذری در خاطره هاست. نمک داشتن و لحن ملیح با لودگی تفاوت دارد. سوژه مورد نظر اما اساسا از المپیک نمی داند. چرا؟ چون نمی خواند!
به تعبیر شاعر نه هر که سر بتراشد قلندری داند و اجرا و کارشناسی به صرف ادا و اطوار حاصل نمی شود. مجریان محترم، بخوانید تا بدانید. پرسه در شبکه های اجتماعی کافی نیست هر چند در برابر سوتی ها وکم سوادی تان آیینه ای می گذارد.
سوتی هم می دهید در حد جواد خیابانی باشد که مایه انبساط خاطر شود و خود او هم زیاد نرنجد نه این که تن عطا بهمنش در گور بلرزد!
