زدوبندهای پنهان کشورهایِ اتحادیه اروپا با این حکومت، عدم برخورد محکم و استوار سازمان ملل، حق وتویِ ویرانگر ۵ عضو دایمی شورای امنیت سازمان ملل و وجود آزادی‌ در زمینه‌هایِ گوناگون در کشورهایِ پیشرفته، دست این حکومتِ آدم‌خوار را برای بهره‌وری منفی و نا‌انسانی از همه این امکان‌ها بازگذارده است و بزرگ‌ترین آسیب‌ها را به مردم ایران وارد آورده است.
***
بنیاد زنده‌یاد برومنددر اعتراض به برنامه‌ریزی حکومت اسلامی در آمریکا برای ربودن بانویِ خستگی‌ناپذیر مسیح علی‌نژاد ‌دیروز درگزارشی با تیتر:
"خشونت برون‌مرزی ایران بدون پاسخ قاطع و هماهنگ جامعه جهانی متوقف نخواهد شد"
به پیشینه تبهکارانه حکومت در کشتار مخالفان خود در برون مرز پرداخته است. نخست به دو پاراگراف از این گزارش توجه نمایید:
"بنیاد عبدالرحمن برومند (بنیاد برومند) در تحقیقات مستمر خود، بیش از ۵۴۰ ایرانی که قتل و یا آدم‌ربایی موفقیت‌آمیز آنها به جمهوری اسلامی ایران منتسب است را شناسایی کرده است. این عدد همه موارد گزارش شده را در بر نمی‌گیرد. اگرچه هنوز باید در خصوص بسیاری از موارد گزارش شده تحقیق به عمل آید، با این حال، روند کلی حملات موفقیت‌آمیز حکومت ایران علیه دگراندیشان و مخالفان، به شدت نگران‌کننده است.
کشورهای همسایه ایران، و نیز کشورهایی که در آن شفافیت و پاسخگو بودن در اولویت دستگاه حکومتی نبوده، حملات بیشتری را نسبت به دیگر کشورها تجربه کرده‌اند. در کشورهای عراق (۳۰ فقره) به جز کردستان عراق (۳۸۰ فقره)، پاکستان (۳۰)، و ترکیه (۲۸) بیشترین تعداد حملات موفقیت‌آمیز به عمل آمده است. فرانسه (۱۳ فقره)، افغانستان (دست کم ۹ فقره)، و آلمان در رده‌های بعدی قرار دارند. تعداد کمتری از مخالفان و دگراندیشان نیز در اتریش، سوییس، بریتانیا، سوئد، هلند، ایالات متحده آمریکا، امارات متحده عربی، تاجیکستان، تانزانیا، آذربایجان، هندوستان، فیلیپین، لهستان، و اسپانیا، و دیگر کشورها، به قتل رسیده‌اند. " تاکید از من است
همآن‌گونه که در این گزارش آمده است این همه کشتارهایِ مخالفان را در بر نگرفته و شمار قریانیان به مراتب بیش‌تر است در این باره باید به دو مورد دیگر که با کشتار شهروندانِ دیگر کشورها پیوند دارد نیز اشاره کردکه روشن است که در گزارش ارزشمند بنیاد برومند که تنها در باره کشتار مخالفانِ ایرانی حکومت بوده است، نمی‌توانست جایی داشته باشد
یک. قربانیان بمب‌گذاری‌ها در کشورهایِ گوناگون از آسیا تا آفریقا و اروپا.
دو. قربانیان ترور شهروندانِ دیگر کشورها که با نفوذِ سپاه پاسداران و حکومتِ اسلامی در خاک خود مخالف بوده‌اند. برای نمونه در همین عراق شمار ناروشنی از مخالفانِ حکومتِ اسلامی ایران ترور شده‌اند یا در سوریه، لبنان افغانستان، و حتا یمن که اگر خودِ نیرویِ قدس مستقیم در آن شرکت نداشته نیروهای انگل وابسته آن را اجرا کرده‌اند. این خود مورد مهمی است که باید به آن نیز جدی‌تر پرداخته شده و با بازماندگانِ این قربانیانِ تبهکاری‌هایِ حکومتِ اسلامی هم‌دردی وهم‌دلی نمود.
حق وتوی پنج عضو دایمی شورای امنیت، چه سودی دارد؟
آیا این حق وتو توانست در این چند دهه از یورش شورویِ پیشین به افغانستان و آمریکا به عراق جلوگیری کند؟ آیا در همین دو سال پیش توانست در برابرِ قلدری روسیه و گرفتن بخشی از شیه جزیره کریمه کاری انجام دهد؟ آیا توانست از حنگ بین آذریایجان و ارمنستان و دخالت و قلدری این‌بار ترکیه در این جنگ جلوگیری کند؟ آیا توانست در برابر جنایت‌های بشار اسد کاری از پیش ببرد؟ آیا در برابر این همه تبهکاری‌هایِ حکومت اسلامی، ۴۲ سال ترور، بمب‌گذاری، قاچاق، پایمال کردنِ هر روزه حق شهروندیِ ایرانیان، سرکوب اعتراض‌هایِ مسالمت جویانه آنان با کشتارهای گسترده، جنایت تاریخی زدن عمدیِ هواپیمایِ مسافربری، دخالت در کشورهایِ منطقه و یا لگدمال کردنِ پیمان‌نامه‌هایِ خود سازمان‌ملل، کاری انجام دهد؟
همآن گونه که در گزارش بنیاد برومند و دیگر کوشندگان به درستی آمده، می‌باید ما ایرانیان به ویژه در برون مرز که از امکان‌های بیش‌تری برخورداریم، فشار خود را بر سازمان‌ ملل و اتحادیه اروپا هر روز افزایش دهیم. امروز با اعتراض‌های به حق مردم در خوزستان که به یک هم‌بستگی ملی فرا روییده است، امیدوار باشیم که هم‌میهنان مخالف حکومت با هر باوری که هستند، نامه‌های اعتراضی خود راهر روز بیش‌تر کنند. آیا سخت است اگر نه هر روز، هرچند روز یک‌بار دوخط نامه اعتراضی خود را به سازمان ‌ملل و اتحادیه اروپا بفرستیم؟ همه آدرس‌ها را به سادگی می‌توان در اینترنت یافت.