از سوی دیگر، در حالیکه استراتژی کاخ سفید، در بازگشت طالبان به قدرت در کابل، مهار چین و برنامه کمربند و جاده ابریشم و زیر مجموعه آن، در کریدور چین- پاکستان و توافقنامه بیست و پنج ساله چین وسرمایه گذاری چهارصد میلیارد دلاری چین، در بخش انرژی ایران، اعلام شده، که اگر کاخ سفید موفق گردد، اعضای پیمان ابراهیم، در خلیج فارس را، تا اقیانوس هند و با شرکت هند و ژاپن و کشورهای اطراف چین وصل کند. در استراتژی جدید خود و متحدین، در مهار چین در حوزه مربوطه، موفق شده است.
اما آنچه که، در حال حاضر، در صحنه طالبانی افغانستان می‌گذرد. نشان میدهد، آن گروه از رهبران طالبان، که در قطر با کاخ سفید قول و قرار گذاشته‌اند. همچون ژانوس خدای اساطیری دو چهره یونان باستان با سیمای معمولی، ویترین سیاسی این گروه بوده و بدنه آن با همان چهره زشت، کماکان در دکترین‌های قرون وسطایی اسیر بوده و وقایع کابل ناشی از، این آشفته بازار ویترین سیاسی- واقعیت ذات اصلی طالبان می‌باشد. در چنین بساطی عهد و پیمان و قول و قرار این جهانی، در چهار چوب دساتیر الهی شریعت، رنگ باخته و با تسلیحات هشتاد و پنج میلیاردی، که بدست آورده، تبدیل به بزرگترین قدرت منطقه، از لحاظ تسلیحاتی و جنگ‌های نامنظم و چریکی گردیده، در اولین فرصت پس از قوام و دوام این بساط، شمشیر‌ها را، به روی رقیب شیعی خود، از رو خواهد بست. که جمهوری اسلامی، همچون جنگ هشت ساله، که به گفته خمینی نعمتی بود. با سو استفاده از یک جنگ تحمیلی دیگر، ملت را مهار و بقای خود را تضمین نماید. برای رسیدن طالبان، به وحدت کامل و در نتیجه قوام خود؛ چند ماهی وقت لازم است. تا آبهای بحران موجود در افغانستان، از آسیاب بگذرد. این موعد طلایی، بهترین فرصتی است. که ملت اسیر ایران، در بند دو ویروس خطرناک و کشنده کرونا- جمهوری اسلامی، به خاطر اینکه رژیم، هیچ چیزی برای ادامه حیات طبیعی- معمولی، برای آنان باقی نگذاشته، چون در پروسه مرگ یا زندگی، انسانها جسور و گستاخ می‌گردند. با قیام سراسری و همگانی، تکلیف خود را، با این رژیم متجاسر روشن و با استقرار یک نظام دولت- ملت مدرن، متمدن، دموکرات، سکولار آزاد و اعلام صلح و دوستی، با دول و ملل منطقه - جهان و پیوستن، به پیمان ابراهیم، بقای خود را، توام با سرنگونی رژیم و نیز در مقابل گستاخی‌های چین و طالبان، تضمین نماید.