دکتر ابومحمد عسگرخانی استاد روابط بین‌الملل دانشگاه تهران بر اثر ابتلا به کرونا در سکوت و خاموشی درگذشت.
مرحوم عسگرخانی خود را "رئالیست" می‌دانست و ظاهراً به همین جهت نیز خواستارِ دستیابی ایران به سلاح اتمی بود! از نگاه من اما همین خواسته، نشاندهندۀ "رئالیست" نبودن او بود!
سال 86 در دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران با هم مناظره‌ای در همین مورد داشتیم. روی خوش و اخلاق ملایمی داشت، اما از سخنانش یک کمله سر در نیاوردم.
چند باری در دفاع از اتمی شدن جمهوری اسلامی گفت؛ اتم عشق است! در پاسخش گفتم؛ درکی از رابطۀ اتم و عشق ندارم! آن مرحوم در عین حال اصرار داشت که خود را یکی از پدران برنامۀ هسته‌ای ایران معرفی کند از همین رو با افتخار به نقل از یک نشریۀ آمریکایی گفت: پدران برنامۀ هسته‌ای ایران سه نفر هستند: اکبر هاشمی رفسنجانی، محسن رضایی و ابومحمد عسگرخانی!
ادعای رئالیست بودنِ او گویا بر شماری از مقام‌ها و نهادهای حاکم اثر گذاشته است. اگر این موضوع حقیقت داشته باشد آن مرحوم را هم باید یکی از مقصرانِ غیرِمستقیمِ بحران روابط خارجی ایران دانست. خدایش رحمت کند.
