تیمی که در امارات با دو بار پیروزی مقابل میزبان و یک پیروزی و یک شکست مقابل روسیه، به نایب قهرمانی آسیا رسید، با حمایت «ایران‌مال» در این مسابقات شرکت کرده بود.

داستان کادرفنی‌ آن هم بی‌شباهت به تیم ملی فوتبال زنان ایران نیست. تیم ملی فوتبال دختران ایران پیش از حضور در رقابت‌های انتخابی جام ملت‌های آسیا، با مشکل حراستی در زمینه استفاده از کادرفنی‌ روبه‌رو شده بود. «مریم ایراندوست»، سرمربی تیم ملی زنان ایران پدرش را به عنوان مدیر فنی این تیم معرفی کرد؛ مردی که در اکثر موارد به دلیل مداخله حراست وزارت ورزش و جوانان، مجبور می‌شد روی سکو‌ها بنشیند. این‌جا ایران است و شما حتی اگر پدری باشید که در هفتمین دهه زندگی‌ خود قدم می‌زنید هم نباید کنار زمین فوتبال، بازی دختران محجبه را ببینید. روی سکوها اما گویا ایراد شرعی ندارد.

نصرت ایراندوست در هیچ یک از اعزام‌های خارجی، تیم ملی زنان کشور را همراهی نکرد و همین مشکل برای «جلال بشرزاد»، دیگر مربی تیم ملی دختران ایران هم وجود داشت. او از روی سکو، دروازه‌بان‌های دختر ایران را تمرین می‌داد.

«کاوه صادقی» به صورت هم‌زمان سرمربی تیم ملی زنان و مردان هاکی روی یخ ایران است. اما حق نداشت دختران هاکی‌باز ایران را در رقابت‌های بین‌المللی امارات همراهی کند. پس «اعظم سنایی»، کاپیتان تیم ملی زنان هاکی روی یخ را به عنوان جانشین خود انتخاب کرد.

حراست وزارت ورزش و جوانان حضور مربی مرد در کنار تیم ملی زنان هاکی روی یخ را ممنوع و غیرشرعی اعلام کرده بود.

تیم ملی زنان ایران بدون سرمربی‌ و با هدایت کاپیتان خود به مسابقات بین‌المللی امارات اعزام شد. هدفش کسب تجربه برای حضور در مسابقات آسیایی فیلیپین بود که قرار است اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۱ برگزار شود.

اگر همه‌گیری کرونا نبود، دختران هاکی روی یخ ایران همین مسابقات را هم از دست می‌دادند. قرار بود این دوره از مسابقات بهار سال ۱۴۰۰ برگزار شود که فدراسیون بین‌المللی آن را یک سال به تعویق انداخت. حالا دختران ایران شانس حضور در این مسابقات را به دست آورده‌اند.

هاکی روی یخ به صورت رسمی حدود دو سال در ایران قدمت دارد و دختران اسکیت باز کشور نیز سال‌ها در انزوا و تبعیض زندگی کرده‌اند. در تمام سال‌های گذشته، دختران و حتی پسرانی بوده که دل به این ورزش بسته و به بن‌بست خورده‌اند. «سام کلانتری»، مستندساز ایرانی سال ۱۳۹۸ مستندی از زندگی همین دختران را به تصویر کشید.

«جایی برای فرشته‌ها نیست»، مستندی درباره‌ تیم ملی دختران اسکیت هاکی ایران و مشکلات پیچیده‌ آن‌ها در راه مسابقات آسیایی کره‌جنوبی بود که ورزش بهانه‌ای برای وارد شدن به زندگی این دختران شد. این فیلم را پُرجایزه‌ترین مستند سینمایی سال ۱۳۹۸ نامیدند؛ فیلمی که سیمرغ بلورین «جشنواره فیلم فجر» و چهار جایزه از «جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت»، از جمله جایزه ویژه تماشاگران این جشنواره را کسب کرد.

حالا همان دختران، در زندگی حقیقی، نایب قهرمانی امارات را به خانه آورده‌اند؛ بدون کمترین حمایتی از سوی فدراسیون هاکی روی یخ و البته وزارت ورزش و جوانان و تنها با حمایت یک اسپانسر.