بنابر این گزارش این تاخیر یکی از طولانی‌ترین زمان‌های جا به جایی سوخت از زمان راه‌اندازی بوده است که به دلایل فنی و مالی اتفاق افتاد. تامین کننده سوخت واحد یکم نیروگاه بوشهر بر اساس قرارداد ۱۰ با روسیه است.
واحد یکم نیروگاه اتمی بوشهر از سال ۱۳۹۰ و آنهم پس از بارها تعویق به تولید برق رسید. شرکت روسی "اتم استروی اکسپورت" در سال ۹۲ این نیروگاه را به شکل کامل به ایران تحویل داد.
آن زمان منابع مختلف هزینه تکمیل نیروگاه اتمی بوشهر در قرارداد اولیه با این شرکت را ۸۰۰ میلیون تا یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار و کارشناسان هزینه واقعی را چند برابر برآورد کردند.
گذشته از این که نیروگاه برق هسته‌ای هزینه میلیاردی روی دست ایران گذاشته و علاوه بر زباله‌های خطرناک هسته‌ای، در کشور زلزله‌خیزی مانند ایران می‌تواند پیامدهای مهلکی برای شهروندان به همراه داشته باشد، تعلل حکومت ایران در توسعه فناوری انرژی‌های تجدید پذیر نیز به شدت به این کشور خسارت وارد کرده است.
تابستان سال جاری فاطمه راضی آستارایی، عضو هیئت علمی دانشکده علوم و فنون نوین دانشگاه تهران در این باره گفت که بخش عمده انرژی برق از نیروگاه‌های حرارتی با سوخت‌های فسیلی نظیر گاز، مازوت و یا نفت تأمین می‌شود که میزان بازدهی آن‌ها به علت دستگاه‌های فرسوده کمتر از ۳۰ درصد است و یا میزان اتلاف در سیستم توزیع برق ایران بیش از آن مقداری است که در کشورهای پیشرو وجود دارد.

ایران می‌توانست در زمینه انرژی‌های تجدیدپذیر در زمره مهم‌ترین کشورهای خاورمیانه قرار داشته باشد و حتی صادر کننده برق به سایر کشورهای باشد.
این کشور با ۳۰۰ روز آفتابی در سال، بهشتی برای توسعه نیروگاه‌های خورشیدی است، کما اینکه برای نمونه امارات نیز با ۵.۶ تراوات ساعت تولید برق خورشیدی، پروژه‌های تولید برق از منابع پاک را با سرعت توسعه می‌دهد.
حتی ترکیه در سال گذشته حدود ۵۰ تراوات ساعت (۵۰ برابر ایران و عربستان و نزدیک ۱۰ برابر امارات) تولید برق خورشیدی و بادی داشته است. تولید برق از منابع تجدیدپذیر در ترکیه تنها در سال گذشته ۱۶ درصد رشد داشته است.