کلمه ای داریم در زبان آلمانی با تلفظ «فِرآرشِن». این کلمه به نوعی معنیِ سرِ کار گذاشتن می دهد و بیشتر به شِکل منفی اش.
آلمانی ها از این که «فرآرشن» شوند بدشان می آید. فکر نمی کنم هیچ ملت دیگری هم از فرآرشن شدن خوش اش بیاید.
فیلم آقای محمد نوری زاد را که دیدم احساس کردم فرآرشن شده ام. البته او خواسته است حکومت را فرآرشن کند اما متوجه نشده که دارد مردم و مخالفان حکومت را هم فرآرشن می کند.
فیلم از نظر صحت شکی در ش نیست. به قول هنرمند گرامی آقای کامران ملک مطیعی نور هر دو صحنه هم همزمانی دو قطعه فیلم را تایید می کند.
من به خاطر این که در این اواخر زیاد اشتباه می کنم و بعضی چیزها را هم دیر «می گیرم» پیش از این که این جملات را قلمی کنم گفتم در فیس بوک و اینستاگرام خودم موضوع را از مراجعان سوال کنم نکند راز ی در این فیلم هست که من نمی فهمم.
کسی در باره ی صحت فیلم و خوبی بدی آن صحبت نکرد.
چند نفری گفتند که نوری زاد مبارز است و مبارزِ داخل کشور است و چه است و چه است.
به عبارتی در مورد همه چیز صحبت کردند جز فیلمی که نمونه ای از یک حقه بازی سیاسی است.
ببخشید. شما می خواهید خودتان را گول بزنید و مثلا بگویید معجزه ی محو عصا چیز مهمی نیست و شما آقای سخن هم چشم بر این کثافت کاری که اعتماد مردم را به مبارزان خدشه دار می کند ببندید، من این کار را نمی توانم بکنم.
بارها گفته ام و نوشته ام که اصل در روزگار فعلی که همه از دست حکومت نکبت درمانده شده ایم، ایجاد اعتماد میان مخالفان حکومت است. چیزی که بین ما مخالفان حکومت تقریبا وجود ندارد. این فیلم یکی از مواردی ست که اعتماد ها را از بین می برد.
باز هم فرض را بر این می گذارم که در این فیلم چیزی هست که من نفهمیده ام و من «نگرفته ام». اگر چنین است برای من بنویسید تا من از خطای خود عذرخواهی کنم.
تا آن زمان، ما هم مثل این که معجزه ای دیده باشیم می گوییم:
هاله لویا! آقای نوری زاد دچار معجزه شد و از عصا بی نیاز شد!
