با توجه به حضور فعال جمهوری‌اسلامی در مذاکرات وین دو سوال مطرح می‌شود که براساس آن می‌توان فهمید قدرت جمهوری‌اسلامی در اتریش به چه میزان است. جایگاه قدرت جمهوری‌اسلامی در مذاکرات وین به چه میزان است؟ آیا رژیم فارغ از تهدید هسته‌ای شدن قدرت چانه‌زنی دیگری دارد؟
نباید فراموش کرد که رژیم نه تنها در بحث سیاست‌خارجی حتی در بحث سیاست‌داخلی نیز با معضل عدم‌مشروعیت سیاسی و مذهبی روبروست که همین موضوع نقاط ضعف رژیم را بیشتر کرده است. اگر رژیم دارای مقبولیت داخلی بود امکان چانه‌زنی بیشتری داشت و از یاد نبریم که سیاست داخلی، سیاست خارجی را تحت تاثیر قرار می‌دهد!
اما تمرکز این یادداشت کوتاه به معضل سیاست داخلی رژیم نیست. برجامِ نافرجام روحانی رژیم را غرق تعهداتی کرد که هیچگاه رژیم پای‌بند آن نبود و به همین دلیل پرزیدنت ترامپ با شناخت دقیق نسبت به رفتار حکومت جمهوری‌اسلامی از برجام خارج شد و طی ۱۶ دور تحریم‌ها و ۱۹۹ تحریم حقوقی و شخصیت‌های حقیقی توانست رژیم را در گوشه رینگ قرار دهد و به همین دلیل امید براندازی را در ایران افزایش داد! اما در دوران آمریکای بایدن شاهد تغییرات بسیاری در برخورد با رژیم سرکوبگر جمهوری‌اسلامی هستیم! در دورانی به سر می‌بریم که رژیم به سادگی به پایگاه آمریکا در عراق حمله می‌کند اما پاسخی نمی‌بیند! سفارتخانه آمریکا در عراق توسط دست‌های رژیم در منطقه از حشد‌الشعی گرفته تا دیگر گروه‌های تروریستی، مورد هدف قرار می‌گیرد اما جوابی نمی‌بیند! یعنی در دوران «بزن در رو» هستیم! با این حال برعکس توهم مقامات و حامیان رژیم، حکومت یاغی، قدرت عمیقی ندارد و صرفا از طریق تهدید هسته‌ای در مذاکرات حاضر شده است.
نقش روسیه و چین
جمهوری‌اسلامی در مقابل روسیه و چین مشابه کودکی حرف‌گوش کن است که هر چه بزرگتر بگوید اطلاعت امر می‌کند و به همین دلیل شاهد آن هستیم که رژیم دو درخواست اصلی خود از سه درخواست در مذاکرات وین پس گرفت چرا که چین و روسیه از جمهوری‌اسلامی خواستند نسبت به درخواست‌های حداکثری خود تجدیدنظر کند.
پس از اعتراض رئیس سازمان بین‌المللی انرژی اتمی و درخواست چین و روسیه جهت همکاری بیشتر جمهوری‌اسلامی با سازمان اتمی بلافاصله دوربین‌هایی که یکسال از دسترسی سازمان انرژی اتمی منع شده بود به رژیم بازگردانده شد و اعلام کردند دوربین‌ها در تاسیسات کرج نصب خواهد شد!
تصاویری از نشست‌های دو جانبه روسیه و آمریکا منتشر شد که فارغ از جنبه نشست دوجانبه دو کشور بسیاری از تحلیلگران و کاربران فضای مجازی به درستی به قدرت این دو کشور اشاره کردند که هر آنچه این دو کشور در نشست‌های دوجانبه بخواهند، نتیجه مذاکرات خواهد شد. پس از انتشار تصویر معروف نشست دوجانبه نمایندگان روسیه و آمریکا، رژیم جمهوری‌اسلامی که قرار بود بر سر تحریم‌های هسته‌ای چانه‌زنی کند به خواست روسیه متعهد شد دیگر درخصوص تحریم‌های هسته‌ای سخنی نگوید!
لاف رژیم و عقب‌نشینی در میز
حتما اخبار مربوط به موشک‌پراکنی روزهای اخیر سپاه را خوانده‌اید که با واکنش بریتانیا و آمریکا روبرو شد و آنان به نقض تعهدات موشکی جمهوری‌اسلامی اعتراض کردند! که پس از اعتراض مذاکره‌کنندگان در وین بلافاصله نماینده جمهوری‌اسلامی به طرف مذاکره کننده پیغام می‌دهد که اقدامات صرفا دفاعی است و ما به برجامِ نافرجام روحانی بازخواهیم گشت اگر آمریکا قدم‌های مثبت بردارد. اقدامی بزدلانه که صرفا به دنبال امتیاز بود! یعنی تهدید جهت گرفتن امتیاز و قدرتی نشات گرفته از درون‌مایه اقتصادی، نظامی و دیا دیپلماتیک جهت گرفتن امتیاز نبود!
اسرائیل و نگرانی جمهوری‌اسلامی
رژیم جمهوری‌اسلامی تهدید می‌کند که اگر جهان به او امتیاز ندهد به سلاح اتمی دست خواهد یافت که در این میان اسرائیل با اطلاع از رفتار ماجراجویانه جمهوری‌اسلامی، جهان را از خطر رژیم هسته‌ای مطلع کرده و تلاش می‌کند مانع از رسیدن آنان به خواسته‌هایشان شود.
رژیم می‌داند که اسرائیل پس از دو حمله به تاسیسات هسته‌ای سوریه و عراق امکان تخریب کامل تاسیسات هسته‌ای جمهوری‌اسلامی را دارد و به همین دلیل است که جمهوری‌اسلامی از طریق روسیه تلاش می‌کند اسرائیل را آرام کند و روسیه نه تنها خود بلکه آمریکا به رهبری جو بایدن نیز در این مسیر همراه می‌شود.
اسرائیل می‌داند که جمهوری‌اسلامی به سلاح هسته‌ای نزدیک شده است و در این راستا مقدمات نظامی خود را آماده‌سازی می‌کند و این موضوع برای جمهوری‌اسلامی بسیار نگران کننده‌ای است.
همانطور که وضعیت را با دقت بررسی می‌کنیم میبینیم که رژیم از هر سو دچار ضعف است و هیچ قدرتی جهت عرض‌اندام ندارد و صرفا با ابزار تهدید و یا با بازدارندگی هسته‌ای به بقای خود فکر می‌کند.
این نکته را نیز غافل نشویم که ابراهیم رئیسی قصد سفر به روسیه را دارد تا از طریق ارباب خود بتواند حداقل امتیازاتی را بگیرد این در حالی است که دولت رئیسی نه توان پاسخ به حامیان خود را دارد و نه امکان بقا در شرایط تحریم حداکثری!
