اهل دانش، مهندسان، کارگران، خواهران و برادران گرامی،
خوب میدانید که جمهوری اسلامی، حدود ۲۰ سال است که در باره سیاست هستهای با کشورهای دیگر جهان مذاکره میکند. سیاستی که ملت ایران هرگز از آن اطلاعی نداشت. از توافق سعد آباد در ۲۹ مهر ۱۳۸۲ تاکنون، وطن ما شرایط بسیار سختی را تجربه کرده است. در این مدت، میزان هزینهها و یا خساراتی که بر میهن وارد شده است، از صدها میلیارد دلار نیز بیشتر بوده است. بخش مهمی از این هزینهها و خسارات وارده، ناشی از تحریمهایی است که از همان زمان تاکنون به اشکال مختلف ادامه پیدا کردهاند.
مسلماً در این نوشته، بدنبال اینکه در باره سیاستهای غیر قابل قبول قدرتهای خارجی، چه امریکا، چه روسیه و چه قدرتهای دیگر بنویسم، نیستم زیرا مسئله اساسی این است که قدرتهای خارجی، هرگز نمیتوانند بدون کمک عامل داخلی کشور را چنین بتمامی فلج سازند. تا عامل داخلی وجود نداشته باشد و فضا را برای آنها آماده نکند، چنین امری محقق نخواهد شد. در این مدت، سیاست هستهای آقای خامنهای، یعنی بالاترین مقام مسئول جمهوری اسلامی، هست و نیست کشور را به باد فنا داده است. ایشان بدون کوچکترین استثنایی، همه تصمیمگیریها را انجام داده و بدون تائید ایشان، امکان پیشبرد هیچیک از این سیاستها میسر نبوده است.
ستون اساسی سیاست هستهای جمهوری اسلامی ایران، راه اندازی صنعت غنی سازی و گسترش آن است و این شما کارکنان سازمان انرژی اتمی هستید که مسئولیت عملی و اجرایی اینکار را بعهده دارید.
شما خود نیک میدانید که غنی سازی اورانیوم، بکار صنعت و تأمین انرژی ایران نمیآید. خوب میدانید که ما اورانیوم لازم و کافی برای راه اندازی صنعت غنی سازی نداریم. نیک آگاهید که در هیچ کشوری، برای تامین سوخت یک یا چند نیروگاه، صنعت غنی سازی راه اندازی نمیشود. شما دقیقا میدانید که تاکنون حتی یک گرم از اورانیومی که در مدت ۱۵ سال اخیر در ایران غنی شده بکاری نیامده است. و بالاخره اینکه واقف هستید که سوخت تنها نیروگاه اتمی، یعنی نیروگاه بوشهر را روسها تامین میکنند.
چگونه میتوان جلوی هزینههای نجومی را گرفت و نقطه پایانی بر سیاست ویرانگر هستهای گذاشت و در برابر خفقان و ظلم ناشی از تصمیم گیریهای ظالمانه ولایت مطلقه ایستاد و از ویرانیهای بیشتر جلوگیری کرد؟ قطعا شما کارکنان سازمان انرژی اتمی ایران میتوانید نقشی تعیین کننده داشته باشید. اگر روزی کارکنان صنعت نفت با اعتصاب خود، جلوی غارت منابع کشور را گرفتند، امروز نوبت شماست که دست به اعتراض بزنید. اجازه ندهید سیاست هستهای نظام، چرخهایی را بچرخاند که جز از بین بردن سرمایهها و استعدادهای ما نتیجه دیگری ندارد. اجازه ندهید بنام شما، سیاست ویرانگر خود را پیش ببرند. پر واضح است که با توجه به شرایطی که ولایت مطلقه برای کشور فراهم آورده است، اعتراض و اعتصاب بسیار مشکل میباشد اما شما میتوانید و این امکان را دارید که بهر نحوی که مناسب میدانید اعتراض خود را سازماندهی کنید. حداقل کار این است که در باره این موضوع، اطلاع رسانی نمائید و جامعه را از این فریب بزرگ آگاه سازید. شما مسئولید که واقعیتهای علمی را به اطلاع مردم برسانید. شما واقعا میتوانید کمک وطن و مردم ایران باشید. هر روز که بگذرد، دیر است. با همراهی با یکدیگر به کمک ایران بشتابید. اعتراض شما تعیین کننده خواهد بود و میتواند ما را از این بن بست ویرانگر بیرون برد. اگر حرکتهای اعتراضی کارگران، کشاورزان، معلمان، مال باختگان و.... از جنس مطالبات عمدتا صنفی و معیشتی هستند و گاه نیز حقوق اجتماعی و شهروندی را نیز در بر میگیرند، اعتراض شما، چهره واقعی سیاست شوم ولایت فقیه را نمایان خواهد کرد و به دنیا نیز نشان خواهد داد که شما مایل به ادامه این سیاست ویرانگر که آسایش و امنیت جامعه را تحت شعاع خود قرار داده است، نیستید. مهمتر اینکه، از حمله نظامی بیگانگان به مراکز هستهای نیز جلوگیری خواهد کرد.
میدانم که بسیاری از شما سربلندی ایران را میخواهید، اینجانب نیز تنها به عنوان یک هموطن که خود را مسئول میداند، این مهم را با شما در میان گذاشتم. زمان، زمان عمل است. در شهر وین در مذاکرات برجام ممکن نیست ایران بتواند سربلند شود، و به غیر از خفت و خواری و ادامه همان سیاست، ولی در اشکال دیگر چیزی نصیب ایرانیان نخواهد شد اما با اراده و عزم همه ایرانیان است که میتوان افق روشنی را در مقابل چشمانمان قرار دهیم.
مهران مصطفوی
۵ بهمن ماه ۱۴۰۰